Madeline’s Madeline
- long
- 93'
- English spoken
Dat improvisatie zo stressvol kon zijn… In het caleidoscopische Madeline’s Madeline verliest het titelpersonage zich zo in haar rol (als zichzelf) dat de grenzen tussen theater en realiteit beginnen te vervagen. Denk Synecdoche, New York, maar dan als feministische fabel over de coming-of-age van een geadopteerd tienermeisje.

Van wie is dit verhaal? Die vraag blijft keer op keer opborrelen tijdens het kijken naar Madeline’s Madeline. Een ambitieuze theaterregisseur uit New York (een glansrol van Molly Parker) is zo onder de indruk van de improvisaties van de jonge Madeline dat ze geïnspireerd raakt voor een nieuw stuk, dat Madeline’s leven moet gaan verbeelden. Daarom moet Madeline diep graven in haar verhaal om dat zo oprecht mogelijk naar het podium te vertalen.
Het probleem? Madeline is een tiener, geadopteerd door een alleenstaande moeder. Synecdoche, New York, die wonderlijke film van Charlie Kaufman waarin een theatermaker zich verliest in een autobiografisch werk dat langzaam maar zeker zijn gehele leven gaat omvatten, heeft ze waarschijnlijk nooit gezien. Beseft ze wel hoe moeilijk het is om de hoofdrol te spelen in een stuk over haar eigen leven?
Mede dankzij het adembenemende camerawerk van Ashley Connor en de vervreemdende acapella-muziek van Caroline Shaw vindt regisseur Josephine Decker een unieke manier om de wereld van deze tiener te verbeelden. Madeline’s Madeline is eclectisch, caleidoscopisch en verwarrend. Maar middenin de chaos van theater, improvisatie en spel schuilt een kraakhelder verhaal over een onzekere tiener die leert hoe ze zeggenschap over haar eigen leven kan krijgen.
De debuterende hoofdrolspeelster Helena Howard is een verademing om naar te kijken. Zoals in de film, speelde zij achter de schermen een doorslaggevende rol in het ontwikkelen van het scenario. Madeline’s Madeline voelt dan ook als haar verhaal. Tegelijkertijd voelt alles aan deze uiterst specifieke film ook compleet universeel: van de ongemakkelijke moeder-dochter-relaties tot de bevrijding die het theater kan bieden. In Deckers handen transformeert Helena Howard’s Madeline tot een ideaalbeeld van wat theater kan zijn: een manier om orde te vinden in de chaos die ons leven heet.
Hugo Emmerzael