“Ik sta pas in mijn artistieke kinderschoenen”

“Het is lastig om aan te geven waar inspiratie precies vandaan komt en hoe het hele creatieve proces werkt”, begint ze te vertellen als we haar vragen hoe ze toch altijd op van die bijzondere ideëen komt. “Het kan in alles zitten en is een vaak een organisch proces. Maar bij Bottle was er wel heel duidelijk één moment dat alles in gang zette. Twee jaar voor ik daadwerkelijk met de productie begon woonde ik in New Yersey en zag een sneeuwstorm die buiten tekeer ging. Terwijl de vlokken langswervelden en her en der vormen begonnen te maken bedacht ik me hoe gaaf het zou zijn om met sneeuw te animeren. Later toen ik op CalArts zat kwam dat weer boven en ontstond er langzaam een verhaal. Toen ik vervolgens ook het contrasterende element zand bij alles betrok was ik snel klaar om te beginnen met filmen. Voor Move Mountain was het meer een samenloop van omstandigheden. Het verhaal begon vorm te krijgen terwijl ik tijdens het opnemen van Bottle steeds naar de opname-locatie reed, terwijl het nummer Colouring of Pigeons de complete openingssequentie inspireerde. Mijn persoonlijke ervaring met chronische ziekte kleurde de rest in.”

Maar een goed idee betekent nog niet meteen dat alles ook kan, daar kwam Lepore achter toen ze eenmaal de productie in gang had gezet voor Bottle. “De planning was om alle sneeuwscènes op te nemen in het noordelijke deel van de staat New York, daar is altijd genoeg sneeuw en blijft het goed koud. Maar toen ik eenmaal aangekomen was bedacht ik me al dat als het té koud is sneeuw helemaal niet plakt, en dat bleek inderdaad een probleem. Om er vormen mee te kunnen maken was er sneeuw nodig met een hoger watergehalte, en dus een hogere omgevingstemperatuur.” In paniek belde ze een vriend die haar vertelde dat er in Los Angeles een berg was waar altijd perfecte sneeuw lag. “Uiteindelijk heb ik alle sneeuwscènes rondom Big Bear Lake opgenomen, twee uurtjes bij waar ik woon vandaan.”

Ook bij het zand-segment verliep niet alles even soepel. “Ik liep tegen hetzelfde probleem aan, het zand wilde in eerste instantie helemaal niet plakken, dus heb ik allemaal noodoplossingen moeten bedenken. Daar kwam bij dat filmen op het strand nog wat andere uitdagingen met zich meebracht. Meeuwen gingen er met mijn props vandoor, spullen werden door golven meegesleurd, ik heb regelmatig op het punt gestaan om de handdoek in de ring te gooien. Gelukkig wisten mijn vrienden me dan te overtuigen om door te gaan en had ik na negen maanden ploeteren de film af.”

En door gaat Lepore gelukkig ook nu nog wel een poosje: “Zeker! Ik sta pas in mijn artistieke kinderschoenen. Er is nog zoveel om te leren, zoveel om mee te experimenteren. Iedere dag raak ik weer geïnspireerd, als ik met andere mensen praat, in de natuur wandel, door een knutselwinkel slenter of live action shorts en animaties op Vimeo bekijk. Alle ideetjes wil ik vervolgens uitwerken en aangezin stop-motion een nogal tijdrovend klusje is ben ik voorlopig nog wel even bezig!”