The Pleasure Is Mine

Elisa Miller windt er in haar tweede speelfilm geen doekjes om: El placer es mío opent met een tamelijk expliciete seksscène. Het verklaart direct de titel van de film: Rita en Mateo hebben het duidelijk naar hun zin samen, dol op het geven en nemen van elkaars plezier.

Speels en verliefd, zo begint het, met Rita en Mateo afgezonderd in hun idyllische huis midden in de Mexicaanse natuur. Jammer van al dat onverwachte bezoek. Rita’s conservatieve moeder spreekt haar dochter kastijdend toe, omwille van de veelbelovende carrière die zij in de stad achter zich liet. En Mateo’s aantrekkelijke, flirterige nicht brengt deze onrustige man het hoofd op hol.

Gaandeweg legt de film bloot hoe lust ons leven beheerst.

In subtiele scènes toont Miller fragmenten uit dit bescheiden leven, waarin we langzaam maar onherroepelijk de scheurtjes zien ontstaan. Scheurtjes die voor velen herkenbaar zullen zijn: misschien zijn de twee wel iets te vroeg gaan samenwonen, en Rita’s kinderwens staat lijnrecht tegenover Mateo’s zwijgzaamheid en bindingsangst. Gaandeweg legt de film bloot hoe lust ons leven beheerst, verborgen onder een flinterdun oppervlak van genegenheid en goede manieren.

Daarbij steunt Miller op het fenomenale spel van haar twee hoofdrolspelers, die ook intensief meedachten over het scenario (dat Miller overigens ontwikkelde bij het bij het Binger Filmlab in Amsterdam). Fausto Alzati – eigenlijk geen acteur maar dichter – houdt Mateo sympathiek, ondanks zijn botte, boerse en soms ronduit agressieve gedrag. En Flor Eduarda Gurrola is als Rita het emotionele hart van de film, een meisje met een goedlachse schil die maar net haar melancholische kern bedekt.

Joost Broeren

Trailer

Gerelateerde Daily Pluk artikelen

• Pluk de Regisseur

|

08 augustus 2016

“Het maken van de film was een soort groepstherapie”