Screenings
- Stenen Hoofd – Amsterdam
Golden Exits
- long
- 94'
- English spoken
“I’m back, back in the New York groove”, zingt twintiger Naomi, gezeten op het trappetje van zo’n typisch New Yorkse “brownstone”. Zelden eerder zal dit oorspronkelijk zo euforische liedje van Kiss zo melancholische gezongen zijn als in de openingsminuten (en trailer) van Alex Ross Perry’s Golden Exits.
Die openingsbeelden zijn de opmaat voor een heerlijk New Yorkse film, over mensen die schijnbaar alles hebben en desondanks altijd wat vinden om over te klagen. Da’s precies in het straatje van regisseur Alex Ross Perry. Deze ‘golden boy’ van de Amerikaanse indiefilm heeft voor zijn vijfde speelfilm Golden Exits een sterrencast van de New Yorkse onafhankelijke scene weten te verzamelen.
Spil van het verhaal is die zingende twintiger: de Australische Naomi (Emily Browning). Zij schopt als nieuwkomer in de stad onbedoeld een aantal lokale leventjes flink overhoop. Om te beginnen gaat ze aan de slag als assistent van archivaris Nick (gespeeld door Beastie Boy Adam Horovitz), om hem bij te staan in het opruimen van de enorme papierwinkel in de nalatenschap van zijn schoonvader. Haar aanwezigheid zet de relatie van Nick en zijn vrouw Alyssa (Chloë Sevigny) onder druk: aangezien Nick in het verleden al eens een scheve schaats heeft gereden, vertrouwt Alyssa het maar niks dat hij hele dagen met een mooie jonge meid in een piepklein kelderkamertje doorbrengt. Ook haar strenge, bewust alleenstaande zus Gwendolyn (Mary-Louise Parker) denkt er het hare van.
Als Naomi vervolgens aanklopt bij Buddy (Jason Schwartzman), de enige persoon die ze kent in de stad al heeft ze hem sinds haar kindertijd niet meer gezien, zet ze ook zijn relatie met Jess (Analeigh Tipton) op scherp. Jess bespreekt haar twijfels dan weer met haar eigen zus, Sam (Lily Rabe), die dan weer de assistente van Gwendolyn is. Waar Gwendolyn in volle overtuiging heeft gekozen voor het leven zonder man of kind, is dertiger Sam eerder tegen haar zin single. De film ontleent zijn titel aan een van haar theorietjes: elke relatie heeft een ‘golden exit’, een moment waarop je er gracieus uit kunt stappen. Het lijkt erop dat de meeste personages om haar heen dat moment gemist hebben.
Zo blijven deze zeven mensen lekker om elkaar heen dralen, al twijfelend en klagend en elkaar steeds net niet de waarheid vertellend. Het knappe van Alex Ross Perry’s film is dat dat nooit gaat vervelen. Hij krijgt het voor elkaar om de besognes van zijn personages serieus te nemen, hun verdriet en hun twijfels invoelbaar te maken, en toch ook voor ogen te houden dat het eigenlijk maar een verwend stel zanikers is. Maar dankzij de puntgave dialogen en scherpe beelden is het een plezier om anderhalf uur in hun gezelschap door te brengen, zelfs als je dat in het echte leven waarschijnlijk niet vol zou houden.
Joost Broeren-Huitenga
Gerelateerde Daily Pluk artikelen
