Free Fall

György Pálfi | Hongarije

long
80'
English subtitles

György Pálfi hoort in Nederland vertoond te worden, zo simpel is het. Zijn films zijn altijd verrassend, om niet te zeggen verbijsterend. Maar niet onecht. Want willen we niet allemaal wel eens terug de baarmoeder in? Of van het dak springen? Nou dan.

Zie jezelf zitten op een strandstoel op het Stenen Hoofd. Achter het scherm staat de Stenen Silo. Een door mensenhanden gecreëerde rots. Bovenop het dak zie je een dametje staan. Zwarte schaduw tegen een donkerende lucht.

Ze stapt eraf. Ze valt langs de ene verdieping na de andere, waar mensen doorgaan met leven alsof er niets aan de hand is. Ze landt met een klap. Boodschappen rollen weg. Stilte. En dan staat ze langzaam weer op en schuifelt ze terug het gebouw in. De lift is stuk. Ze neemt de trap en stommelt naar boven. Alsof dit allemaal onderdeel is van haar dagelijkse sleur.

We zien allerlei verhalen in allerlei stijlen, en in zijn gebrek aan beperking betoont György Pálfi zich meesterlijk.

Maar al die mensen op al die verdiepingen hebben ook hun problemen. Iemand zou een baby het liefst weer terug stoppen. Iemand wil seks hebben zonder vies te worden. Iemand ziet als enige de olifant in de kamer (een rund, in dit geval). En nog veel meer, dat ik hier niet wil verklappen (maar er is seks en geweld).

We zien het in allerlei stijlen, tot een Koreaanse sitcom aan toe. In zijn gebrek aan beperking betoont de Hongaarse regisseur György Pálfi zich meesterlijk. Kijk even de trailers van zijn eerste twee films, Hukkle en Taxidermia, en je snapt: je kunt vooraf niet weten wat je zult gaan zien en het ziet er hoe dan ook goed uit.

Net als Pluk voelt de wereld van Pálfi – een wereld net buiten de realiteit, bijna niet te geloven (maar je moet wel, want je bent er), tijdelijk, absurd en toch vertrouwd – vaak echter dan die wazige droom die we de werkelijkheid noemen.

KEES Driessen