“Ik kon niet stoppen met filmen”

Hoe ben je op het idee gekomen deze film te maken?
“De scène speelde zich af in mijn eigen straat. Op een dag keek ik uit het raam en daar was die enorme berg troep. De reden dat ik mijn camera pakte was het gedrag van de drie mannen die je aan het begin van de film ziet. Ik vond ze zo komisch dat ik het niet kon laten om ze te filmen.
“Zij bleken slechts het startschot van een komen en gaan van mensen, en ik kon simpelweg niet meer stoppen met filmen omdat ik ook wel inzag dat als je daar de hoogtepunten uit zou halen je een prima basis voor een korte tragikomische film zou hebben. Ik herinner me nu ineens dat ik er toen ook live commentaar bij heb gegeven. Gelukkig was het geluid zo slecht dat ik gedwongen werd om er in de montage een zwijgende film van te maken. Ik heb daarna mijn vriend en filmpartner Elias Mastenbroek gevraagd om muziek bij die beelden te maken.”

Je bent als filmmaker autodidact; wat heb je van deze film geleerd?
“Ik denk dat het niet uitmaakt of je autodidact bent of dat je drie jaar naar de Filmacademie bent geweest.Bij iedere film die je maakt doe je nieuwe inzichten op over wat het beste werkt. Dat is een proces waar ik verder niet zo bij stil sta. Pas als je oudere films terug gaat kijken, zie je allerlei dingen waarvan je denkt: dat was op een andere manier beter geweest.”

Wat wordt je volgende film, waar ben je nu mee bezig?
“Ik ben aan het filmen voor een lange documentaire over een Amsterdamse ‘outsider artist’ die zijn eigen overzichtstentoonstelling gaat organiseren: The Zapruder Art Movement.  En daarnaast werk ik nog aan een korte experimentele science-fictionfilm met vogels. Die gaat als het goed is volgend jaar op Oerol draaien.”