Onder de overkoepelende naam Wat Blijft is er dit jaar een kunstprogramma te vinden bij Pluk de Nacht. Centraal hierbij staat de afwezige mens.
Het thema komt voort uit een project van Laura Mentink, dat ook op Pluk de Nacht te zien is. Laura zelf is afwezig op het festival. Ondanks haar afwezigheid liet ze wel iets achter om te lezen: twee brieven.
Uit haar brieven spreekt een worsteling met dingen die voorbij zijn gegaan, mensen die afwezig zijn. In haar brief aan de aanwezigen beschrijft zij hoe zij pleit voor het woord ‘bijna’: bijna thuis, bijna af, bijna gelukt. Het woord bijna houdt een belofte in, het heeft lucht en ruimte in zich. Het is nog niet volkomen afgesloten. De opties staan nog open. Je hoeft nog niet definitief vaarwel te zeggen.
In haar brief voor de afwezigen mijmert Laura over haar heimwee; naar mensen die weg zijn, naar dingen die voorbij zijn, gedachten die al lang vervlogen zijn. ‘Vroeger was alles leuker’. Voor velen van ons heel herkenbaar. Want hoe leuk wij het ook hebben, altijd waart daar op de achtergrond het spook van de melancholie rond. Wachtend op een zwak moment, om ons dan te bestoken met gedachten aan de zorgeloze kindertijd, aan mensen die weg zijn, aan hoe alles vroeger makkelijker leek.
Ondanks haar afwezigheid resoneert Laura’s aanwezigheid in haar brieven. Misschien is dit wat zij ons mee wil geven: dat de afwezige mens altijd iets achterlaat: indrukken, gedachten, invloeden op de personen die er nog wel zijn. Dat wij bijna helemaal weggaan, maar nooit volkomen.
Foto: Margreet Rutten
