De ondergaande zon zorgt bij Pluk voor een romantisch sfeertje. Niels, IT consulent en Judith, huisarts, zijn net neergestreken in de grote liefdesstrandstoel en zitten een beetje zenuwachtig maar goedgemutst naast elkaar.

Het eerste aftasten is begonnen. Judith: “Nog geen ongemakkelijke stiltes hoor.” Niels: “Dat komt vanzelf nog wel.” Ze lachen. Hoe ze in deze stoel beland zijn? Niels: “Ik heb mezelf opgegeven. Nou ja, deels, met een beetje druk. Een vriend van me is hier vrijwilliger en zei al een aantal jaar: je moet je hier voor opgeven, dan kom je ook op Pluk en dat is gewoon heel erg leuk. Het leek me wel spannend.” Judith heeft zichzelf opgegeven toen ze niemand kon vinden om mee te gaan, maar het festival niet wilde missen: “Toen zag ik dit staan en dacht: hoppakee! Gaan we gewoon doen.”

Of ze het spannend vonden van tevoren. Niels: “Ik moest wel even relaxte muziek opzetten op de heenweg. Sheryl Crow, dat luister ik eigenlijk nooit, maar als ik in de stressmodus zit dan gaat dat op. Van die langzame countrymuziek.” Judith: “Ik voelde eigenlijk weinig spanning, maar toen ik van tevoren berichtjes van Pluk kreeg met het verzoek om een selfie te sturen dacht ik wel: o ja…”

Even later is de stoel leeg. Na wat speurwerk zie ik ze toch echt even verdwijnen achter de container van één van de kunstwerken. Maar als ik ze weer wat later spreek is dat om nog even de benen te strekken en te genieten van het uitzicht over het water. Een hele avond zitten is ook niks. En, zegt Judith: “Als je lang in die stoel zit kun je zo in slaap vallen!” Dat is natuurlijk geen goed idee op een blind date.

De gesprekken gaan tot nu toe vooral over wonen in Amsterdam. Andere gemene delers zijn nog niet gevonden. Op de vraag wat de laatste serie is die ze hebben gekeken, zeggen ze tegelijk: “Game of Thrones!” Judith: “O jij ook?! Gespreksonderwerp!”

De volgende ochtend bel ik ze om te vragen hoe de rest van de avond is verlopen. Niels: “Ja goed, het was geslaagd.” Van die ongemakkelijke stiltes waar hij nog voor vreesde was geen sprake. Niels: “Toen de film net begonnen was, waren we nog aan het praten en vroegen mensen naast ons: kunnen jullie wat stiller zijn, anders kunnen we de film niet volgen.” Judith: “ Dat was op zich wel een goed teken!” Na de film zijn ze niet erg lang meer gebleven. Kou en slaap staken de kop op. Judith: “Maar dat lag niet aan de date hoor!”

En hoe verliep het afscheid? Niels: “Nog een beetje aftasten zeg maar. Drie kussen op de wang.” Judith: “We hebben gedag gezegd en Facebook uitgewisseld.” Concrete afspraken zijn er nog niet gemaakt. Judith denkt dat ze elkaar op een ander festival nog wel tegen zullen komen. Spijt van het avontuur hebben ze geen van beiden. Judith: “Het was een beetje een impulsieve actie, maar het pakte goed uit.” Niels: “Het was zeker een gezellige avond.” Voorlopige blijft de wederzijdse liefde dus beperkt tot Game of Thrones.