De Daily Pluk bereidt zich voor op de film van vanavond door bezoekers aan de tand te voelen. Je me tue à le dire draait om hypochonder Michel. Wij vroegen de Plukkers: Had jij ook ooit een ingebeeld vriendje?
Het is nog rustig als uw Daily Pluk-reporter het Stenen Hoofd betreedt. Waar straks rijen mensen zich verzamelen, zitten nu nog maar een paar filmliefhebbers, achterover leunend in de bekende strandstoelen. Één van hen is Mariecke, een vaste bezoeker van Pluk: “Ik denk dat ik hier al zo’n acht jaar kom. En ik laat me elke keer weer verrassen door de film. Ik heb hier ook een keer een animatiefilm over bejaarden gezien, daar zou ik normaal niet snel heen gaan, maar het was zo mooi!”
Naast haar zit een vriend, Lucas, die niet zo graag mee wil doen aan het interview, maar gelukkig al snel een invaller vindt. Naast hem zit namelijk Jacqueline, die wacht tot haar Pluk-vriend Daniël terug is met wat te eten. Jacqueline en Mariecke kennen elkaar nog niet, maar het ijs is snel gebroken na de vraag die als opwarmer dient voor de film van morgen: hadden jullie vroeger denkbeeldige vrienden?
Mariecke had geen denkbeeldige vrienden, maar ze gaf haar knuffels wel allemaal namen en die hadden dan ook echt een eigen persoonlijkheid. “Ik had een zwart-wit knuffelbeertje, ik probeer op zijn naam te komen, maar die ben ik geloof ik vergeten. Hij ging in ieder geval altijd in mijn tas mee naar school, tot ik een jaar of vijftien was. Ik denk dat het me een veilig gevoel gaf.”
Jacqueline had ook geen denkbeeldige vrienden en eigenlijk had ze ook niet echt iets met knuffels, maar ze had wel een rijke fantasie. Samen met haar zusje speelde ze namelijk graag mensen na. “We speelden vooral heel graag Linda de Mol en Richard Witschge na. Dan deden we vadertje en moedertje, Linda was de moeder en Richard de vader. Dat was toen zo’n beetje ons ideaalbeeld voor de toekomst.”
Op de vraag of Jacqueline dat toekomstbeeld nu enigszins heeft geëvenaard, stelt ze dat het niet helemaal gelukt is, maar dat ze in ieder geval wel blond is, net als Linda. Eigenlijk is haar beeld van Linda nu ook veranderd: “Laten we zeggen dat Linda geen rol meer speelt in mijn leven.” Dan komt Daniël aan met de bordjes eten en wordt ik ingebouwd tussen de strandstoelen. Tijd om te gaan, Mariecke en Jacqueline achterlatend met hun herinneringen aan knuffels, Linda en Richard.
