Een komische korte film in een klinische setting met een klapper van een einde. Daar wilden we natuurlijk meer over weten. We spraken regisseur Calvin Lee Reeder over de vreemde vier minuten cinema die hij presenteert in The Procedure.

Related movies

Je film is nogal bizar. Kan je iets vertellen over de achtergrond?
“Het idee kwam eigenlijk gewoon plotseling in me op. Ik keek The X-Files met mijn vriendin en toen zag ik het scenario van deze film in mijn hoofd. Ik zette de serie op pauze en pitchte mijn idee aan mijn vriendin. In eerste instantie walgde ze ervan, maar vervolgens hadden we er nog dagen lol om. Ik schreef het idee uit en zo werd het steeds echter. Al mijn vrienden waren enthousiast, maar het duurde nog zo’n anderhalf jaar voordat ik de juiste mensen had gevonden om de film mee te maken.”

Je hoofdrolspeler moet nogal wat ondergaan. Hoe reageerde hij op het scenario?
“De hoofdrolspeler is ook de producent, Christian Palmer. Christian wilde zo graag dat de film gemaakt werd, misschien nog wel meer dan ik. Hij was dus meer dan bereid om alles te doen wat nodig was. Tijdens het draaien is hij maar één keer boos op me geworden. Hij schreeuwde: ‘Dude, je bent me echt een biertje verschuldigd!’ Toen dacht ik: als dat alles is, kunnen we nog een stuk verder gaan, dus dat deden we.”

Wat wilde je precies bereiken met deze film? Is het gewoon een goede grap of wil je meer vertellen?
“Het maken van deze film draaide er vooral om mijn idee met grote precisie uit te voeren. Dat was echt het allerbelangrijkste voor me. Als één detail zou ontbreken, zou de hele film verpest zijn. Alles duidelijk laten zien en vertellen en het publiek de juiste positie geven, dat was mijn enige doel.”

Je bent regisseur, maar mensen zouden je ook kunnen kennen als acteur. Kan je iets vertellen over de keuze beide beroepen uit te oefenen?
“Wat dat betreft heb ik nooit een bewuste keuze gemaakt. Ik streef er niet echt naar om acteur te worden. Als regisseur ontmoet ik echter veel andere regisseurs. Kennelijk maak ik ze aan het lachen, want ze willen me vaak casten voor hun films. Tot zover mijn acteercarrière; vaak zie ik de films waar ik in speel niet eens.”