Er zijn dichters onder ons! Tijdens Pluk de Nacht bezoeken ze regelmatig het festival en verwerken hun indrukken tot een gedicht. Luuk Imhann zag de Plukkers kijken naar 20,000 Days on Earth en dacht, het zijn net dieren, Plukkers.
BIOTOPEN
Je plukt het witte doek zo van de nacht vandaan
en trekt het strak totdat Nick Cave de ruimte vult.
Het Stenen Hoofd, het is een biotoop. En jij
beweegt je als een dier (makreel of kat of hond of duif)
dat ‘s avonds zoekt waar hij kan slapen.
Denkbeeldige staarten kwispelen achter Plukkers.
Er wordt gegromd, gekauwd, gedarteld.
Je kijkt tevreden, rekt je uit en even sluit je zelfs je ogen
voordat je hannest met je strandstoel.
Vanuit je rugtas worden dekens al gepakt,
de Duitse kola maakt het af.
Je vegetarische salade, het typeert
jou, Plukker, jij bent al waar een punker naar
uitkijkt als hij vertelt wat hij doet op een dag.
Je bent nu in je territorium; je voelt
je thuis op stenen grond;
dit is jouw jungle, oerwoudkreten klinken
als jij voor je vriendin een witte wijn bestelt.
De vorige dag weerklonken klanken,
nu wint het dier in jouw terrein
en ergens tussen de containers naast
het platgeslagen IJ bewegen ogen
– het zijn de jouwe, zoekend naar de liefde,
een strandstoel om te delen, een deken
voor samen, drankjes voor de nacht.
Wanneer plant jij je voort, Plukker?
Wanneer zorg jij voor koters
die volgend jaar de stenen grond
gebruiken als hun biotoop?
Wanneer creëer jij leven?
Luuk Imhann (Monster, 1986) is dichter en toneelschrijver. Hij studeert aan de Schrijversvakschool en in 2012 kwam zijn debuut De onverschilligheid van rozen uit bij de Witte Uitgeverij. Met kleinkunstenaars werkt hij aan een stuk over componist Erik Satie, wat in de herfst op de planken moet staan.
Foto: Martin Waalboer
