“Ik zag de film ontstaan op mijn gezicht!”

Australiër Cottee sprak zelf de voice-over van de film in. “De beslissing kwam pas op het laatste moment. The Wedding is mijn afstudeerfilm, en ik wilde er eigenlijk een Australische beroemdheid of iemand met een beetje bekende stem voor strikken. Ik heb zelfs een vrouwelijke voice-over uitgeprobeerd, om te zien wat dat opleverde. Maar uiteindelijk kwam er niets van de grond, dus bleef de tijdelijke verhaalstem die ik zelf ingesproken had als richtlijn gewoon staan. Maar wat ik zag als een probleem, bleek uiteindenlijk een groot voordeel: veel mensen complimenteren me juist met die voice-over.”

Toch levert het ook wel eens problemen op, zegt Cottee. “Mensen komen na vertoningen vaak naar me toe en vragen of het wel goed met me gaat”, lacht de aimabele Australiër. “Maar de film is niet autobiografisch! Het verhaal werd geschreven door Jack Vening, een goede vriend en huisgenoot van me. We komen allebei uit zeer stabiele families, dus we zagen het in eerste instantie gewoon als een duistere komedie, een extreme farce. Maar gaandeweg werd het iets melancholischers. Dat zit hem ook in de kalme animatiestijl, die het publiek de kans geeft hun eigen bagage in de film te zien.”

“Traditionele animatie heeft iets magisch. Slechte 3D-animatie ziet er verschrikkelijk uit, maar slechts 2D-animatie is nog steeds best charmant!”

Wanneer we de aimabele Australiër spreken via Skype, zit hij tot in zijn knieën in de productie van zijn tweede film, The Duck, gebaseerd op een kort verhaal van Ben Loory dat Cottee hoorde in het radioprogramma This American Life. De film werd in eerste instantie gefinancierd via crowdfunding-platform Kickstarter. “Alleen: het project bleek groter dan gedacht. De film had begin dit jaar af moeten zijn, maar het groeide steeds verder, dus uiteindelijk zijn we naar Screen Australia gestapt en hebben zij ons uit de brand geholpen met nieuw budget. Dus de moraal van het verhaal is: als je aan het begin een grote vergissing maakt, komt er altijd wel iemand met een grote zak geld om het voor je op te lossen!”

Tijdens de productieperiode laat Cottee zijn baard staan, inmiddels uitgegroeid tot volrood viking-formaat. Tijdens de productie van The Wedding deed hij hetzelfde. “Het begon gewoon als een stom grapje met mezelf. Een soort motivatie-techniek – ik kon op mijn gezicht de voortgang van de productie zien! Na de zeven maanden die ik aan The Wedding werkte, was mijn baard al flink – wacht, ik stuur je een foto [zie boven, JB]. Maar nu de productie van The Duck zo uitloopt, is het krankzinnig geworden; mijn baard is inmiddels al meer dan twee keer zo lang als op die foto! Omdat ik thuis werk, denk ik er nooit over na hoe ik er uit zie voor ik de straat op ga. Maar tegenwoordig wordt ik nogal eens aangesproken. Gelukkig meestal door mannen, die me een compliment geven!”