Met zijn pluche gordijnen, zwart bloemetjesbehang en ouderwetse bioscoopstoelen oogt de Cinevan van binnen als een kruising tussen een Parijs boudoir, een donkere kamer en je favoriete verstopplek. Verslaggever Els vond er een ideale rustplek en een verrassende ontmoeting.
In mijn stoel droom ik langzaam weg bij beelden van lammetjes, blije schapen en stoere schaapherders in een ruig landschap. De introductie en titel heb ik gemist, maar dat geeft niet. Al deze dartele diertjes dragen bij aan het gevoel van complete ontsnapping uit het hectische festivalgewoel. Ik voel de vermoeienissen van de dag van me afvallen. Mijn ogen worden zwaar…
“Mag ik erbij komen zitten?”, klinkt het aarzelend. “Natuurlijk!” Opeens weer klaarwakker bestudeer ik de nieuwe aanwinst. Na een minuut of wat meekijken zegt hij aarzelend: “Ik weet het niet hoor, die schapen. Ik kom zelf van het platteland. Thuis zijn er al schapen genoeg. Ik kom uit Soest, ken je dat?” Soest! Ik krijg visioenen van duinlandschappen, bossen en velden. Zo’n fijne plek om lekker een dagje uit te waaien in de natuur. Wanneer ik hem mijn droombeeld schets, moet hij lachen. “Ik kom juist naar de stad om te genieten van de drukte en de vele mensen. Hier gebeurt veel meer! Zoals dit festival.”
Het ijs is nu gebroken. Zo ontmoet ik Timo. Timo is vijftien en samen met zijn zus op Pluk de Nacht verzeild geraakt. Het is zijn eerste keer en het bevalt hem prima. Al snel blijkt dat we meer gemeen hebben. Voor we het weten is het schapenfilmpje op de achtergrond geraakt en praten we vrijuit over Vietnam, waar we allebei onlangs geweest zijn. Ik verbaas me over Timo’s omzwervingen, zijn open blik op de wereld en het gemak waarmee we een gesprek kunnen voeren, al schelen we ruim vijftien jaar en vertonen onze levens op het oog geen overeenkomsten. We spreken over zijn school en mijn werk, alsof we elkaar al jaren kennen.
Het volgende filmpje in de Cinevan is een animatiefilm. Het schetst het leven van een ambtenaar, maar met absurde twists. Het contragewicht in de lift is bijvoorbeeld een zware man en onze held, kantoorvreter eerste klas, slijt het grootste deel van zijn werkdag als deurmat van zijn baas. Letterlijk een voetveeg. Zowel Timo als ik zijn bijzonder gecharmeerd van deze film en we lachen samen wat af. Het is knus in de Cinevan. Weg van de wereld, maar ook midden in de wereld. Een plek voor ontboezingen en ontmoetingen, films en een goed gesprek. Een plek voor ontdekkingen. Volg de rode loper en laat je verrassen!
