The Heart

Nomen est omen: het speelfilmdebuut van Fanni Metelius heeft inderdaad het hart écht op de goede plek zitten. Zelden komt een romantisch drama voorbij dat zo aangenaam is om naar te kijken, zonder op inhoud in te boeten. Fanni Metelius debuteert als regisseur met The Heart en weet daar een bijzonder inzichtelijke film van te maken over onvermijdelijk relationeel lief en leed. Ze putte voor het scenario uit haar eigen leven en vertolkt zelf de hoofdrol. Toch is het eindresultaat verre van egocentrisch. Integendeel: dit is een hartelijke en compassievolle film die probeert te begrijpen waarom sommige mooie relaties stuk moeten eindigen.

Metelius speelt fotograaf Mika die een relatie heeft met elektronische muzikant Tesfay. Ze zijn jong en zitten vol met energie en ambities. Vanuit hun knusse appartement bereiden ze zich voor op een glorieuze gedeelde toekomst. Problemen borrelen echter langzaam op: Tesfay wil opeens niet meer vrijen. Dat uit zich eerst nog in onschuldige momenten – te moe, hoofdpijn en andere alledaagse redenen om van elkaar af te blijven – maar neemt langzaam urgentere vormen aan. Is hij ziek? Depressief? Oververmoeid? Of is Mika niet leuk genoeg meer? Niet mooi genoeg? Niet sexy?

Vergeet ‘sexy, but tired, but sexy’: in haar oprechtheid blaast The Heart alle clichés van seksualiteit omver. De situatie tussen Mika en Tesfay is niemands schuld. Het is een gedeeld probleem, waar eventueel samen een oplossing voor gevonden kan worden dankzij begrip en liefdevolle communicatie. Het mooiste aan The Heart is dan ook dat de film niet meegaat met de neerwaartse spiraal van deze relatie. Juist in het einde schuilt een bevrijding: de hoop op een nieuwe toekomst van twee enthousiaste, charmante en creatieve twintigers die samen een stukje ouder zijn geworden.

Hugo Emmerzael

Trailer