Screenings
- Nieuwe Havenweg 23 – Arnhem
Mom and Me
- long
- 77'
- English spoken
Ze zijn succesvol zakenman, stoere cowboy, oorlogsveteraan, drugsverslaafde gevangene of geslepen advocaat. Mannen uit Oklahoma, de ‘meest mannelijke’ staat van de Verenigde Staten. Allemaal hebben ze een zwakke plek: hun moeder.
Ze vertellen erover aan de telefoon, als ze bellen naar het lokale praatprogramma van Joe, die ook vertelt over de band met zijn overleden moeder. Behalve aan de telefoon zien we de mannen samen met hun moeders, stuk voor stuk sterke, uitgesproken persoonlijkheden, die paardrijden, schieten, schaken of door de straat scheuren in hun auto.
De mannen beschrijven hun moeders, hoe ze hun – niet altijd evidente – liefde hebben ervaren, wat hun moeder voor hen betekent en hoe ze haar zullen missen. Zo is er Bronko, een grote, zware kerel, die hoeden past met zijn moeder en met enige gêne vertelt over hoe ze hem in postkaarten altijd ‘little Ernest’ noemt. En Shad, die in een rolstoel zit en door zijn moeder gepusht wordt deel te nemen aan sportwedstrijden. Ondertussen onderhoudt ze hem tijdens het aandoen van zijn voetprotheses over de valkuilen van chatsites.
Bronko, een grote, zware kerel, past hoeden met zijn moeder en vertelt met enige gêne hoe ze hem in postkaarten ‘little Ernest’ noemt.
Niet alle liefde is even vanzelfsprekend, blijkt ook uit de gesprekken tussen Corey, Luke en Jefferson, met en over hun moeders. Zij hadden te maken met ‘tough love’ of een gebrek aan affectie, wat hun levens heeft getekend – de gesprekjes voor de camera zijn veelzeggend in hun ongemak.
Het zijn gestileerde, korte en indringende portretjes die veel zeggen over de moeders, misschien nog meer over de zoons – waarvan sommige zich er niet voor schamen een moederskindje te zijn – en het meest over die bijzondere band tussen de twee. En het toont de overweldigend grote invloed van een moeder, die voor elke man de belangrijkste vrouw in zijn leven is.
Nicole Santé
Gerelateerde Daily Pluk artikelen
