Les Apaches

Thierry de Peretti | Frankrijk

long
82'
English subtitles

Audience Award

5,72/10

Brandend zand, ‘t geluid van krekels, de verrukkelijke geur van lavendel; deze extra’s van een paradijselijke plek als Corsica klinken iedere vakantieganger als een droom in de oren. La Douce France op z’n best. Maar in dit noodlotsdrama van Thierry de Peretti wordt die luchtbel van onze zomerfantasieën bruut doorgeprikt.

Corsica, het Franse eiland in de Middellandse Zee kent, naast vakantievierende, rijke Fransen en allerhande Europeanen een andere, minder in het oog springende en treuriger kant. De schoonmakers, bouwvakkers, hotelmedewerkers en huizenoppassers van door Parijzenaars bezette villa’s wonen zelf namelijk in uiterst depressieve flatjes aan de rafelranden van vakantiegebieden. Oorspronkelijke, arme eilanders en de geëmigreerde Noord-Afrikanen voelen zich er inmiddels tweederangsburgers. Minderwaardig in de ogen van hun werkgevers. Hun afkeer tegen Fransozen is groot en Frans voelen ze zich in geen geval. Les Apaches, verwijzend naar antieke Parijse gangs, is een ultiem verhaal over the have and the have nots.

De jonge zoon van een Marokkaanse tuinman sluipt na een stapavond met wat bronstige, opgelaten vrienden in de villa van zijn vaders werkgever. Hun eerste voorzichtigheid verdwijnt al snel en het duurt niet lang eer ze languit in het zwembad liggen, muziek draaien en tot slot zelfs een tas vol spullen stelen. Dat missen die rijke types toch niet. En inderdaad, van het verlies van een handjevol cd’s en een oud hifisysteem liggen ze, zo blijkt al snel, niet wakker. Helaas zijn er ook twee peperdure wapens ontvreemd – en dat levert wel degelijk stront aan de knikker op. Een klopjacht op de vijf jochies begint.

Thierry de Peretti, vooral bekend als acteur in Franstalige films, heeft zelf wortels op het Franse eiland en kent Corsica als z’n broekzak. Hij koos juist dit gebied omdat hij ontdekte dat er in deze regio nog nauwelijks gefilmd. Bovendien is onder het grote publiek nauwelijks bekend dat het vakantie-eiland méér herbergt dan zon, zee en plezier alleen. De Peretti, eveneens als theaterregisseur actief, koos voor een grotendeels lokale, niet-professionele cast. Maar dat is hen in dit onderkoelde drama niet aan te zien. Vrijwel de gehele film blijven we bij de aanvankelijk speelse en puberale, later paniekerige jongens, die –veelal criminele amateurs– onnadenkend, dom en zelfs uiterst wreed handelen. In de aanloop naar de keiharde climax volgen we hen bij hun vlucht en onderlinge, chaotische ruzies. Maar we krijgen ook inzicht in hun dagelijkse gesprekken, hun plannen en hun vergeefse dromen. De meesten maken zich daarover geen illusies.

Vooral markant is de scène waarin een van opgejaagde jongens terugkeert naar de villa en terecht komt in een feest waar vakantievierende Parijse pubers een poolparty houden. Op hun gezichten staat hun relatief zorgeloze leventje gedrukt. Vooral door de ogen van de eilandbewoner komt het verschil tussen hun bestaan en de afwijkende toekomstperspectieven keihard aan. Wie als een dubbeltje geboren is, wordt op deze plek in ieder geval nooit een kwartje. En dat weet deze jongeman als geen ander.

Maricke Nieuwdorp