Screenings
- Pluk de Zomernacht ism Felix in de Steigers
Just Jim
- long
- 84'
- English spoken
Jim is niet zomaar een buitenbeentje: hij is een buitenbeentje in één van de meest dodelijk saaie slaapstadjes aller tijden, ergens diep in Wales, of all places. Zelfs zijn hond loopt weg om maar niets met Jim te maken te hoeven hebben. Tot de Amerikaanse Dean zijn buurman wordt, en Jim dwingt om het leven bij de kladden te grijpen.
Craig Roberts lijkt er vroeg bij: pas 23 jaar oud en dan al zijn speelfilmdebuut als regisseur én schrijver. Tot je bedenkt dat dit gastje al op zijn negende zijn acteerdebuut maakte, en op zijn negentiende de hoofdrol speelde in indie-hit Submarine van Richard Ayoade. Eigenlijk heeft het dus misschien juist wat lang geduurd voor Roberts zelf achter de camera kroop.
Hoe dan ook: hij is er, dat speelfilmdebuut. Just Jim, heet ’ie, en naast dat Roberts de film schreef en regisseerde speelt hij ook nog eens de hoofdrol als, nou ja, gewoon Jim dus. Een eenzame tiener (met zijn kleine bouw en babyface ziet Roberts er nog veel jonger uit dan hij eigenlijk is) in een saai en stoffig dorpje. Zo saai dat zelfs het plaatselijke filmhuis altijd die ene zelfde film noir-klassieker draait. In de film krijgt het stadje geen naam, maar de opnames vonden plaats in Maesycwmmer (sic!), het dorpje waar Roberts zelf zijn jeugd doorbracht – geen beste reclame voor zijn home town, dus.
Al zou je het met de absurdistische toon van de film niet direct zeggen: veel van Just Jim is op zijn eigen jeugd gebaseerd, aldus Roberts. Behalve dan dat hij nooit een buurjongen had als de Amerikaanse Dean. Die wordt gespeeld door Emile Hirsch, die een flinke dosis 60s cool meeneemt uit zijn recente rol als Clyde Barrow (jeweetwel, die van Bonnie). Als ik erbij zeg dat Hirsch de rol aannam omdat het hem interessant leek om een keer de duivel te spelen, hoef ik verder niets over de plot te zeggen.
Maar misschien wel nog wat over de stijl. Zoals veel debutanten spatten de makers die Roberts hebben beïnvloed van het doek. Meest in het oog springend is Richard Ayoade, die met Submarine Roberts zijn eerste hoofdrol gaf en daarna nog The Double maakte. Just Jim heeft meer dan een vleugje van Submarine weg, en deelt een fascinatie voor Kafkaëske noir-beelden met The Double. Maar ook Fight Club, Alfred Hitchcock, de Franse nouvelle vague en David Lynch hebben duidelijk hun sporen nagelaten. Dat alles bij elkaar, plus de eigenzinnige inbreng en timing van Roberts zelf, maken Just Jim een uitermate veelbelovend debuut.
Joost Broeren
