Screenings
- Het Nutshuis - Den Haag
Heli
- long
- 105'
- English subtitles
Wat je écht moeten weten over Heli past in vijf woorden: gewelddadig, poëtisch, Mexicaanse drugsoorlog, Cannes-prijswinnaar. Er valt meer over te zeggen, veel meer, maar wie verrast wil worden, leest beter niet verder.
Lastig: wat zeggen we over Heli? Eerst zeiden we helemaal niets, omdat de allerlaatste Pluk-vertoning van het jaar als verrassingsfilm in de boeken stond. Maar we willen natuurlijk wel een klein beetje pronken met de enige Nederlandse vertoning van deze controversiële film, waarvoor Amat Escalante de prijs voor Beste Regisseur won op het afgelopen filmfestival van Cannes.
Maar dan komen we dus terug op de vraag: wat zeggen we? Wat geven we weg? Moeten we jullie, onze lieve bezoekers, waarschuwen voor het soms extreme geweld dat de film zo terloops in beeld brengt? Of creëren we daarmee juist verkeerde verwachtingen? Want Heli is geen horror, geen Saw of Texas Chainsaw Massacre, ook al wordt er wel eens een penis in brand gestoken. Ja, dat lees je goed. Maar daar gaat het dus niet om. En ook weer wel. Het gaat vooral om die terloopsheid. Om hoe drie jongens onverschillig toekijken hoe die pik in de fik gaat, en er in de kamer ernaast gewoon iemand thee staat te maken.
Welkom in de achterlanden van Mexico, waar drugsdealers en mensenhandelaren welig tieren en de autoriteiten niet meer doen dan machteloos toekijken. Hier woont titelheld Heli, een twintiger die het huis deelt met zijn vader, zijn vrouw en pasgeboren kind en zijn twaalfjarige zusje Estela. Wanneer het vriendje van dat zusje, de militair in opleiding Beto, op een paar zakken cocaïne stuit en die achteroverdrukt, heeft dat verstrekkende gevolgen. Brandende penissen, onder andere, dus.
Nee, geen vrolijke kost, maar dat betekent niet dat er niets te lachen valt. Escalante knipoogt naar het publiek met absurdistische terzijdes, zoals het moment dat Beto gewichtheft met Estela. De jonge regisseur is een beschermeling van Carlos Reygadas, en dat is te zien: hij vervormt het grimmig realisme dat een verhaal als dit oproept tot een magisch-realistische vertelling, verbeeld door uiterst precies camera- en afstandelijk acteerwerk.
Joost Broeren
