Zo eerlijk als een hond

Adrie heeft een heerlijk leven. Samen met haar hondje Rakker. Ze maakt zich soms wel zorgen om het oude beestje, dat hartklachten, een traag werkende schildklier en artrose heeft. Maar verder geniet ze van het zorgen voor en samenzijn met de trouwe viervoeter – het enige wezen in haar omgeving waar ze echt goed contact mee heeft.

In deze mini-documentaire voert regisseur Max Ploeg je via de dagelijkse bezigheden van Adrie en Rakker in het leven van een vrouw die het een en ander te verstouwen heeft gekregen. Bij de trimsalon vertelt ze over de verhouding met haar familie, het bezoekje van haar dochter met gezin spreekt boekdelen, en bij de dierenarts zien we een zachte kant van de niet altijd fijnzinnig opererende dierenliefhebster, die liever naar de dieren- dan naar de mensenhemel zou gaan. Waarom haar vertrouwen in haar soortgenoten zo onherstelbaar beschadigd is, wordt duidelijk in een even terloops als verbijsterend gesprekje met de filmmaker. Ploeg heeft de relatie tussen mens en dier eerlijk, respectvol en met een vleugje empathische humor verbeeld in dit ontroerende document.

Nicole Santé