Copacabana

Babou is de vijftig ruim gepasseerd. Maar zo kleedt en gedraagt ze zich allerminst. Parmantig stapt ze rond op torenhoge hakken, in felgekleurde, strakke jurkjes, met wufte sjaals nonchalant om de nek geslingerd, het haar hoog en geverfd, de lippen knalrood, de oogleden blauw. Haar flamboyance staat in pijnlijk contrast met de levensstijl van haar net volwassen dochter, die houdt van degelijkheid, zekerheid en conformisme. De twee botsen dan ook voortdurend en dreigen zelfs helemaal uit elkaar te raken wanneer Esméralda aankondigt te gaan trouwen met haar degelijke vriend en dat ze haar moeder niet op het huwelijk wil hebben – uit angst dat ze zich daar voor schut zet.

Babou besluit haar dochter te bewijzen niet de onverantwoordelijke losbol te zijn waar ze voor wordt gehouden. Ze neemt een baan, als colporteur van timeshare-appartementen in Oostende en verkast zelfs naar de grauwe badplaats. Daar weet ze binnen de kortste keren haar fatsoenlijke collega’s tegen zich in het harnas te jagen, een jongere man aan de haak te slaan, vriendschap te sluiten met twee outlaws en het respect van haar superieuren af te dwingen door schitterende colportageresultaten. Maar haar dochter wint ze daar niet zomaar mee terug.

De ranke, elegante Isabelle Huppert is als een paradijsvogel in het grijze gewonemensenland. De karakters zijn misschien wat dik aangezet (als een Franse Absolutely Fabulous) en het scenario is wellicht af en toe voorspelbaar, maar dat doet niets af aan de warme en lichte sfeer van de film. Babou levert mooie plaatjes op met haar hang naar avontuur en groots en meeslepend leven, bijvoorbeeld als ze haar dochter te eten krijgt en, om in het Indiase thema te blijven, haar hele huis heeft versierd en zichzelf in een oogverblindende sari heeft gehesen. Of als ze met haar meerdere op een trapkar over de in een gure bries gehulde verlaten boulevard rondjes rijdt. De film is een ode aan onverwoestbare levenslust, aan de schoonheid, aan de openheid van de geest. Aan een leven zonder conventies en zonder angst. En aan Isabelle Huppert die een lichtend voorbeeld is voor haar generatie vrouwen (en die daaronder). Zo wil ik ook wel oud worden.

Nicole Santé

Trailer