Continuity
- long
- 85'
- English subtitles
Videokunstenaar Omer Fast maakt films in loops. Als je twee van die loops door elkaar lust, krijg je een lemniscaat: zo’n liggende acht die eindeloos in zichzelf overloopt. Het begint met een vader, een moeder, en een zoon die terugkeert van een oorlog. En dan wordt het weird.

In november verschijnt Remainder van Omer Fast in de Nederlandse bioscoop. Volgens de persmap is dat ‘de eerste speelfilm van videokunstenaar Fast’. Klopt niet. Eerst was er al Continuity. Maar we zullen het ze niet kwalijk nemen: deze film is zo obscuur dat hij niet eens een eigen IMDb-pagina heeft.
Dat komt: eigenlijk is Continuity niet één film, maar twee. Eerst was er, in 2012, de korte film Continuity. Een loop van 40 minuten, waarin twee Duitse ouders keer op keer wachten op hun zoon die terugkeert van een oorlog in wat oogt als het Midden-Oosten. In 2015 maakte Fast hier een soort van vervolg op: Spring, opnieuw een loop van 40 minuten, maar nu gemaakt voor vijf schermen, waarin we diezelfde zoon als tiener zien.
De film is een puzzel zonder oplossing: wat waar is, is veranderlijk, en steeds afhankelijk van wat ervoor kwam, en wat volgt.
Beide werden gemaakt als videokunst, en voornamelijk vertoond in galeries. Voor deze speelfilmversie husselt Fast die twee loops door elkaar. Het resultaat is een puzzel zonder oplossing: wat waar is, is veranderlijk, en steeds afhankelijk van wat ervoor kwam, en wat volgt. Misschien is jenga een betere metafoor: alle blokken samen vormen een geheel, en hoe meer blokjes je eruit trekt om het te snappen, hoe groter de kans is dat alles instort.
Klinkt misschien ingewikkeld en academisch allemaal, maar zo voelt het niet. Het voelt meer als een soort kermisrit: telkens als je denkt dat je op vaste grond staat, zakt hij onder je voeten weg. Dat is een beetje duizelingwekkend, maar ook adembenemend spannend.
Joost Broeren