Screenings
- Stenen Hoofd – Amsterdam
Casting
- long
- 97'
- English subtitles
Een filmmaker moet constant beslissingen nemen. Maar dat gaat de onervaren regisseur Vera nou precies niet goed af in Nicolas Wackerbarths droogkomische Casting, dat een geraffineerd spel speelt met een klassieker van Rainer Werner Fassbinder.
“Elke fictiefilm is ook een documentaire van zijn eigen maakproces”, stelde regisseur Jacques Rivette in de jaren vijftig. Zijn Duitse collega Nicolas Wackerbarth legt nog eens een laag bovenop die dubbele laag, door een film te maken over het maakproces van een film. Om precies te zijn: over het proces van de casting van een TV-film. Om nog preciezer te zijn: de casting van een remake van Rainer Werner Fassbinders klassieker Die bitteren Tränen der Petra von Kant uit 1972.
Dat loopt bepaald niet soepel. In ieder geval lijkt Vera, een documentairemaakster die zich met de film-in-de-film aan haar eerste fictiewerk waagt, steeds minder zeker van haar zaak. Met minder dan een week te gaan voor de eerste opnamedag, moet ze nog altijd haar hoofdrolspeelster kiezen. De vier zeer uiteenlopende gegadigden passeren allemaal de revue, sommigen voor de zoveelste keer en anderen voor het eerst. De mannelijke tegenspeler is wel al gekozen, maar die acteur is niet beschikbaar en dus is amateur Gerwin opgetrommeld als tegenspeler tijdens deze sessies. Gaandeweg de paar dagen die we op de set doorbrengen, lijkt hij de zaken echter steeds meer naar zijn hand te zetten.
Fassbinders film, over een mode-ontwerpster die halsoverkop valt voor een jonger fotomodel, had een volledig vrouwelijke cast. De film draaide – zoals vaker in het werk van Fassbinder, het veel te vroeg overleden ‘enfant terrible’ van de Neue Deutsche Welle – om thema’s als eenzaamheid en hoe machtsverhoudingen ingrijpen in menselijke relaties.
Daar toont ook Wackerbarth een scherp oog voor in zijn derde speelfilm. Waar Vera constant twijfelt over waarom ze er in godsnaam mee akkoord ging om een nieuwe versie te maken van het meesterwerk van Fassbinder, blijkt regisseur Wackerbarth juist donders goed te weten waar hij mee bezig is. Hij speelt een geraffineerd spel met Fassbinders film (die oorspronkelijk werd geschreven als toneelstuk en dus zelf in zekere zin ook een remake is) door scènes daaruit telkens opnieuw te laten spelen, in steeds nieuwe configuraties, waarbij het (grotendeels geïmproviseerde) geharrewar achter de schermen de teksten telkens een nieuwe lading geeft.
Joost Broeren-Huitenga
Gerelateerde Daily Pluk artikelen
