Screenings
- Stenen Hoofd – Amsterdam
At Home
- long
- 103'
- English subtitles
In het prachtig gefotografeerde At Home wordt huishoudster Nadja na jarenlange trouwe dienst aan de kant gezet wanneer ze ziek blijkt te zijn.
De Georgische Nadja woont als huishoudster in bij het Griekse gezin waarvoor ze al jarenlang werkt. Ze is onderdeel van het gezin geworden: al sinds voor de geboorte van hun twaalfjarige dochter Iris verzorgt Nadja het huishouden. Wanneer ze haar evenwicht verliest besluit haar baas haar te laten onderzoeken door een bevriende dokter. De uitslag blijkt ernstig; Nadja heeft een degeneratieve ziekte en haar gezondheid zal in de toekomst slechts verder aftakelen. Nadja besluit haar werkgevers niets te vertellen, maar de dokter licht haar baas in. Hoewel de vrouw des huizes zich het lot van Nadja aantrekt en probeert haar man te overtuigen haar aan te houden is zijn besluit onverbiddelijk: hij wil geen zieke in zijn huis en ontslaat Nadja. Zonder woning, werk of ziektekostenverzekering trekt Nadja in bij haar vriend. Hoewel ze eerst een lid van de familie leek blijkt het gezin nu net zo min aan haar gehecht te zijn als aan het paard waarvan dochter Iris van haar vader gedwongen afstand moet doen.
Regisseur Athanasios Karanikolas gebruikt alleen dialogen waar nodig en laat de gezichtsuitdrukkingen en handelingen van zijn acteurs boekdelen spreken. Het ijzersterke spel van hoofdrolspeelster Maria Kallimani valt daardoor extra op; haar ongenoegen, machteloosheid en de waardigheid waaraan ze zich vast probeert te klampen zijn voelbaar. In de acceptatie van haar lot is Nadja haast een martelaar. Nu en dan vraag je je af wanneer Nadja eindelijk in verzet gaat komen tegen de schofterige behandeling van haar werkgever; wanneer haar vriend haar aanspoort haar baas aan te klagen geeft Nadja daar geen gehoor aan.
De mise en scene is wat At Home onderscheidend maakt: de film speelt zich voornamelijk af in een minimalistische Griekse villa met oogverblindende uitzichten op zee, of in het ruige Griekse landschap en grimmige landweggetjes. De personages dragen continu dezelfde effen kleding: er is weinig vrolijkheid te bekennen. De sobere stijl van de film doet het vraagstuk van de film hard aankomen: hoe verantwoordelijk zijn we voor de levens van anderen?
Marloes den Hoed
Gerelateerde Daily Pluk artikelen
