Last Life in the Universe
- long
- 112'
- English subtitles
Een suïcidale, met smetvrees behepte ex-yakuza (Asano) verschuilt zich als bibliothecaris in Bangkok. Zijn leven is al bijna tot stilstand gekomen. Dan vallen er doden en ontmoet hij een Thaise die naar Japan wil. Beeldschoon gefilmd (door cameraman Chris Doyle) en gevoelig. En met Miike Takashi als yakuza.
Regisseur Pen-ek Ratanaruang (6ixtynin9) werkte voor Last Life in the Universe samen met cameraman Christopher Doyle (op het hoge niveau van zijn werk voor Wong Kar-wai) en de Japanse steracteur Asano (die voor deze rol in Venetië de Upstream-prijs ontving). Deze pan-Aziatische samenwerking resulteerde in een pakkende, soms bijna verstilde film over moderne eenzaamheid en vreemde relaties, vol wijsheid en onderkoelde humor.
De Thaise titel betekent zoiets als ‘een piepklein gigantisch liefdesverhaal’. Kenji heeft zich min of meer verstopt als bibliothecaris bij de Japan Foundation in Bangkok. Onder de vele obsessief geordende boeken in zijn smetteloze, lege appartement, bevindt zich een kinderboek over de laatste hagedis op aarde. Zoals dat beest, zo voelt hij zich nu ook. Zijn voornaamste vrijetijdsbesteding bestaat uit het denken aan zelfmoord. Over zijn verleden weten we niet meer dan wat de grote yakuza-tatoeage op zijn rug suggereert, maar op een avond thuis doodt Kenji een gangster, die even daarvoor Kenji’s broer heeft vermoord. Op dezelfde avond is Noi, een slordig meisje dat in een nog slordiger huis woont, medeverantwoordelijk voor de dood van haar zusje. Door een speling van het lot raken de levens van Kenji en Noi onontkoombaar met elkaar verbonden.
Voor de fans: in de slotakte vallen Miike Takashi en zijn Ichi the Killer-coscenarist Sato Sakichi te bewonderen als yakuza’s. Deze vertoning werd opgedragen aan Duangkamol Limcharoen, de producente van de film die in december 2003 op 39-jarige leeftijd overleed aan longkanker.