Misschien heb jij het hokje van Timeless al wel gezien op het festivalterrein, of ben je er zelfs wel binnengelopen. Dit kunstproject van Gabriel Shalom (35) gaat over de tijdloosheid van ons digitale tijdperk en over hoe wij onze digitale identiteit vormgeven. Omdat Shalom zelf in de VS woont, Skypten we met hem om meer over dit project te weten te komen.
Shalom groeide op in Washington, woonde tien jaar in Berlijn en is nu weer terug in de USA, en wel in Portland, Oregon.
Volgens het internet heb je meerdere beroepen: regisseur, componist, video-artiest en werk je met reclame, documentaire en branded content. Wie is Gabriel Shalom nu precies?
“Ik ben een regisseur en videokunstenaar. Muziek, mode, dans en architectuur hebben mijn interesse, ik zoek altijd naar samenwerkingen met mensen op dit gebied, en die zijn vaak gericht op technologie.”
Wat stelt de kubus voor die je steeds in beeld ziet in Timeless?
“Wat denk jíj dat het is?”
Ik denk dat het symbool staat voor het thema van de video, dat het een object is om bij na te denken.
Shalom knikt. “Het is een diëgetisch prototype, dat bestaat ín het verhaal. Het genre van de video is design fiction, dat je kunt vergelijken met science fiction. Maar in plaats van naar een held te zoeken en de wereld te willen redden, gaat het in design fiction om de nabije toekomst en de wereld zoals we die nu kennen. Het prototype fungeert als de constructie van de design fiction.”
In de video worden verschillende mensen geïnterviewd. Waarom heb je voor deze vorm gekozen?
“Op deze manier werken we toe naar de waarheid. De vorm lijkt op een documentaire, maar het is meer een video-essay. In tegenstelling tot wat een documentaire doet, het weergeven van de feiten, is Timeless meer een reflectie.”
En waarom een video?
“Omdat een video ook een tijdsgebonden medium is.”
Hoe is Timeless onstaan?
“Timeless was oorspronkelijk een project bij kunstinstelling MU, we probeerden te redeneren over het concept van tijd. Het is volledig in Eindhoven opgenomen, ik was er een paar maanden mee bezig. Op dat moment woonde ik nog in Berlijn.”
Wat is jouw persoonlijke link met dit onderwerp? Was je bijvoorbeeld verslaafd aan het gebruik van je smartphone?
“Nee, ik nam pas een mobiele telefoon op mijn drieëntwintigste, en ik heb pas sinds vijf jaar een smartphone. Maar de evolutie van analoog naar digitaal is heel snel gegaan en het is iets waar mijn interesse ligt. Vloeiende identiteit is een onderwerp waar ik vaak over nadenk. In hoeverre laten we ons ware zelf zien via onze digitale identiteit? Verandert onze zelfbeeld door ons digitale imago? Hoe goed kennen we onszelf? Veel mensen hebben meerdere identiteiten in zich, het digitale tijdperk geeft de mogelijkheid al die identiteiten te laten zien, dat kan op een bepaalde manier ook heel bevrijdend zijn.”
Waar werk je op dit moment aan?
“Ik ben nu bezig met een project genaamd Ghosting over generatie Z – de twintigers van nu. Dit gaat specifiek over de band die deze generatie heeft met zijn of haar mobiele telefoon. Ook al zit de telefoon nog niet fysiek in ons lichaam, het feit dat de ziel al op één of andere manier gedeeld wordt met dit apparaat, intrigeert me. Als je je telefoon kwijt bent, ontstaat er direct paniek: waar is mijn telefoon?”
Wat zou je willen overbrengen op de Pluk-bezoeker, wat is jouw droom met Timeless?
“Het digitale heeft in onze levens een plek op de achtergrond ingenomen. We herinneren ons steeds minder en zijn steeds meer afgeleid. Ons digitale identiteitsspel zou in de vorige eeuw als schizofreen beschouwd worden. En paradoxaal gezien, is onze huidige wereld een beschrijving van de nabije toekomst. Het werkelijke tijdloze is geherdefinieerd, het heeft het klassieke overstegen en het is iets geworden dat nooit af is.”
Meer van Gabriel Shalom zien? Kijk dan eens naar The Tosso Variations of Warehouse Samba. Zijn webserie Ghosting komt vermoedelijk ergens in 2018 uit.
Meer van Lilian lees je op www.ongevraagdfilmadvies.com
Foto: Erwin Verbruggen
