Cine-redacteur en filmfestivalervaringsdeskundige Luuk van Huët bezocht de Shorts Night en zag daar een mooi programma met een aantal pareltjes. Vanavond is de shorts night in licht aangepaste vorm te zien op Pluk de Nacht Utrecht.
Dit verslag van onze Shorts Night met als thema Life’s a Beach (Death is a Forest) verscheen eerder op filmwebsite Cine.nl. Vanavond is de shorts night in licht aangepaste versie te zien in Utrecht bij Vechtclub XL.
Pluk de Nacht is al jaren één van de meest sympathieke filmfestivals van Nederland. Een zwoele donderdagavond na een goed bestede werkdag lonkt het Amsterdamse festivalterrein Het Stenen Hoofd uitnodigend. In goed gezelschap neem ik plaats op één van de bankjes recht voor het grote doek, dat ook vanaf een afstandje prima te zien is. De formule van Pluk de Nacht is fantastisch: een gratis toegankelijk filmfestival waar films te zien zijn die (nog) niet eerder in Nederland vertoond zijn. Dat deze formule zo aanstekelijk werkte dat andere initiatieven het vertonen van in Nederland nog niet vertoonde films gingen na-apen, zoals Previously Unreleased in EYE, is voor Pluk de Nacht een beetje zuur, aangezien dit de programmering wat moeilijker maakt. Maar in het geval van korte films is het aanbod dusdanig overweldigend dat dit niet veel uit zal maken. Spoiler alert: ik ben één van de oprichters en programmeurs van het KLIK! Amsterdam Animation Festival en in die hoedanigheid zie ik elk jaar een groot aantal animatiefilms. Het programma van de Shorts Night bestaat uit een tiental shorts, zowel live-action als animatie, met rond middernacht nog een bonusprogramma van twee extra shorts.
De ongedwongen ambiance van Pluk de Nacht is uitermate geschikt voor een Shorts programma: het publiek is geroezemoes gewend dus filmliefhebbers die uit hun plaat gaan bij het geluid van een zakje popcorn blijven thuis, maar het geluidsniveau blijft beschaafd en de films zijn gemakkelijk te volgen. In de geanimeerde videoclip Chelou: Halfway to Nowhere van Polly Nor zien we hoe een jonge vrouw vrede sluit met haar innerlijke demon in een stijl die doet denken aan Ugly Americans. Een goede appetizer voor de avond.
De animatiefilm Grandpa Walrus van Lucrèce Andreae is een prachtig intiem familiedrama met bizarre, surrealistische tintjes: een gezin maakt een pelgrimstocht naar het strand om hun overleden grootvader te herdenken en hun rouwverwerking neemt bizarre vormen aan. Een combinatie van subtiele humor, emotionele diepgang en vernuftig geschetste verwrongen familiedynamiek zorgen ervoor dat de film een diepe indruk maakt.
Alma Har’el’s Jellywolf is een hallucinant staaltje Afro-Futuristische science-fiction met een feministische inslag en prachtige neonkleurige esthetiek. Met Lisa Bonet en een fenomenale rol van aanstormende ster Kiersey Clemons, binnenkort te zien als Iris West in The Justice League en één van de weinige lichtpuntjes in The Only Living Boy in New York.
Lucia, Before and After van Anu Valia over een jonge vrouw die door hoepels moet springen om een abortus te kunnen krijgen in Texas beklijft iets minder, maar dat is misschien omdat de rauwe realiteit vlak na de duizelende empowerment van Jellywolf de realiteit waarin we leven iets te abrupt in onze smoel wrijft.
Strange Fish van Steven Subotnick is een abstracte animatiefilm waarin doodles langzaam tot leven komen in een soort evolutie waar je bijstaat (of in dit geval zit). Een concept dat vaker terugkomt in animatiefilms en Subotnick’s minimalistische aanpak intrigeert, maar als animatiesnob moet ik meteen denken aan Andreas Hykade’s Love & Theft.
In het Portugese Pedro van André Santos en Marco Leão wordt een beeld geschetst van het gezinsleven van de cam/rentboy Marco en zijn alleenstaande moeder die een dagje naar het strand gaan. Mooi camerawerk en gedegen acteurs maken de film, die verder vooral weet te overtuigen als broeierige sfeerimpressie.
De Duitse animatiefilm Lucky van Kirsten Carina en Ines Christine Geisser roept eerst verbazing en verwarring op: het medium viltstift doet immers denken aan kneuterige kindertekeningen van met chocopasta besmeurde koters. Naarmate de film op stoom komt, ontvouwt zich echter een rijk en duister narratief over een getraumatiseerd paard dat zint op wraak. Naast viltstift gebruiken de maaksters krijt, ecoline en andere ogenschijnlijk kinderachtige technieken die echter zeer vaardig worden ingezet om ons een blik te gunnen in het hoofd van een psychotisch paard. En als je psychotisch paard zegt, kun je niet om Lesley the Pony heen.
Tijdens het Chinese A Gentle Night van Qui Yang raakt mijn gezelschap de draad een beetje kwijt en word ik daardoor ook snel afgeleid om even bij te kletsen. Wat meer ingetogen films zijn programmatechnisch inherent wat moeilijker te vertonen in de buitenlucht, terwijl deze films het meestal goed doen in een bioscoopzaal. Dat maakt het samenstellen van een Shortsprogramma dan ook een soort kunst, geen exacte wetenschap.
Ook Mare Nostrum van Rana Kazkaz en Anas Khalaf ziet er prachtig uit en heeft een sterke boodschap, maar weet mijn gezelschap niet te boeien. Toch een film die het zeker verdient nog een keer met de volle aandacht te bekijken.
Het Vlaams-Franse Totems van Paul Jadoul is een ambachtelijke animatiefilm waarin een houthakker bekneld raakt onder een omvallende boomstam en zichzelf probeert te bevrijden door zich van gedaante te veranderen in een aantal verschillende dieren. De film is zeer fraai gemaakt en heeft een perfecte lengte. Daarna kunnen we nog even genieten van het bizarre Canadese Tesla: Lumière Mondiale, een soort liefdesbaby van David Lynch en Guy Maddin, voordat het OV roept en we het festivalterrein moeten verlaten.
De Shorts Night zal in ietwat gewijzigde samenstelling te zien zijn op Pluk de Nacht in Utrecht op donderdagavond 31 augustus. In Utrecht worden de volgende films vertoond: Jellywolf, Tesla: Lumière Mondiale, The Bald Future, Lucky, Totems, I Know You From Somewhere, Chelou: Halfway to Nowhere en Grandpa Walrus.
