Tegenpolen

In Fukushima, mon amour vertrekt een jong Duits meisje naar het door de nucleaire ramp aangetaste Fukushima in Japan. Ze ontmoet daar een oudere Japanse vrouw, bij wie ze intrekt en die ze probeert te helpen. De film laat ontmoetingen tussen tegenpolen zien: oost en west, oud en jong, elegant en onbehouwen. Als opwarmer vroegen we twee Pluk-bezoekers: waarin zijn jullie tegenpolen?

Tegenover me zitten Nikki (21) en Zinzi (26). Ze kennen elkaar van het Amsterdam University College (AUC) en moeten even nadenken als ik ze de vraag stel. “Jij bent meer artsy en ik ben meer sciency”, zegt Zinzi uiteindelijk. “Daarom is het ook zo leuk dat we elkaar via de universiteit kennen. Op het AUC zitten artsy en sciency mensen gewoon bij elkaar, in plaats van bij verschillende studies.” Nikki vult aan: “We zaten samen in een vak over medische antropologie, dus dat was eigenlijk ook een mix van kunst en wetenschap. Antropologie is best artsy, het gaat natuurlijk om het observeren van culturen.

Nikki wil vooral dingen leren om die vervolgens in kunst te verwerken. “Ze wil illustrator worden”, legt Zinzi uit. Zij zelf heeft een achtergrond in de medische wetenschap. “Maar ik ben uiteindelijk met de studie geneeskunde gestopt, omdat ik graag meer wilde leren over alles wat ik interessant vond. Ik wilde gewoon doen waar ik zin in had.”

Zinzi komt uit Engeland en Nikki is Nederlands, maar ze hebben nog nooit het gevoel gehad dat hun verschillende achtergronden hen tot tegenpolen maakten. “Ik voel me meer Europees, omdat ik ook in veel andere landen heb gewoond”, zegt Nikki. Ook Zinzi heeft meer het gevoel dat ze tot een soort Europese middenklasse behoort, samen met heel veel anderen. “Ik heb toch nog wel iets bedacht waarin we tegenpolen zijn”, zegt Nikki. “Zij drinkt goedkope wijn. En ik houd van goede wijn!”