Naast stelletjes en oude vrienden komen er natuurlijk ook grotere groepen mensen naar Pluk de Nacht. Vandaag valt er één tafel in het bijzonder op, waaraan een groep van zo’n tien mensen zit, rondom een heel klein vlaggetje van het Rode Kruis.
Ik spreek Titia aan. Zij is vrijwilligerscoördinator bij Stadsdeel Zuid in Amsterdam en vertelt dat het bezoek aan Pluk de Nacht onderdeel is van het project ‘Samen in Amsterdam’, waarbinnen Amsterdammers die behoefte hebben aan meer contact met anderen gekoppeld worden aan een maatje. Gedurende een jaar ondernemen ze dan samen leuke dingen, zoals bijvoorbeeld naar Pluk de Nacht.
“Dit initiatief kwam eigenlijk van de jongere deelnemers zelf”, zegt Titia. “Zij wilden graag iets doen wat bij hun leeftijd paste en ze willen uiteindelijk natuurlijk doen wat wij allemaal ook willen. Een gezellig festival met wat mensen, een leuke sfeer en wat te drinken.” Sommige deelnemers zijn nu ook mee zonder maatje, want ze kunnen natuurlijk ook met elkaar kennismaken. Volgens Titia past de laagdrempeligheid van Pluk de Nacht goed bij hun groep en iedereen lijkt het erg naar zijn zin te hebben.
Bance, die hier wel samen met zijn maatje Dieke is, vindt het tot nu toe heel leuk. “Leuk en koud!” De wind waait inderdaad best hard en Dieke zit dan ook met een dekentje om zich heen. Bance vindt ook dat er lekkere koffie geschonken wordt en hij heeft op Pluk lekker gegeten, een broodje met vlees. Dieke is vegetariër, maar dat vindt Bance niks. Hoewel hij wel van plan is om een keer voor Dieke en zijn vrienden te koken. “Dan moet het toch echt iets vegetarisch worden”, zegt Dieke. “Ik houd eigenlijk niet echt van koken”, relativeert Bance. “Ik kook omdat het moet, om lekker te eten.” Hij en Dieke proberen om de week iets te doen en ze hebben al een paar leuke uitjes achter de rug. “We waren naar het theaterfestival bij het Lloyd hotel en hebben gebarbecued bij het buurtcentrum. En nu zijn we dus hier, ook heel leuk!”
Wilma is vanavond zonder haar maatje meegegaan. Ze hoorde via via dat het bezoek aan Pluk georganiseerd werd en het leek haar heel leuk. Ze had nog niet eerder van Pluk gehoord, maar het bevalt haar goed: “Ik houd wel van dat vrije gedoe.” Wilma zit in een rolstoel, maar gelukkig kan ze op het Stenen Hoofd prima rondrijden. “Iedereen is verder ook heel behulpzaam.” Wat betreft de film heeft ze niet zoveel verwachtingen, het wordt een verrassing. “Maar ik vind alles eigenlijk wel leuk, als er maar een goed verhaal in zit.”
