“Korte films tonen het topje van de ijsberg”

Thunder Road toont een emotionele afscheidsspeech van een volwassen zoon op de begrafenis zijn moeder. Een scène die zo in een lange speelfilm zou passen, maar Cummings koos bewust voor een korte film. “De korte vorm is de beste manier om dit verhaal te vertellen. Ik ben een groot fan van korte verhalen: ze tonen je het topje van de ijsberg, terwijl de rest op een subtiele manier duidelijk wordt.”

Het hoofdpersonage, een rouwende man die zich duidelijk geen raad weet met zijn emoties, ontstond gaandeweg. Cummings kwam op het idee toen hij Bruce Springsteens ‘Thunder Road’ op de radio hoorde en bedacht dat het een mooi lied was om op een uitvaart te zingen. Hij fantaseerde over hoe hij dit zou verpesten en een personage was geboren. “Ik rijd veel voor mijn werk en ik begon de man gewoon te spelen als ik in de auto zat. Zijn verdriet en komische trekjes kwamen vanzelf.” Cummings speelt de hoofdrol van de film zelf. “Ik was de beste acteur voor deze rol”, verklaart hij en voegt er grappend aan toe: “Het is duidelijk dat ik weinig acteurs ken.”

Thunder Road laat weinig omgeving of achtergrond zijn. De kijker is onderdeel van het begrafenispubliek, waarvan we de gezichtsuitdrukkingen en reacties op de ietwat ongemakkelijke speech niet te zien krijgen. “Deze keuze heeft flink wat discussie opgeleverd tijdens de productie”, blikt Cummings terug. “Mensen wilden graag zien hoe het publiek reageerde, maar ik vond dat zo’n vreselijk slecht idee. Het geeft het publiek van de film een idee van hoe zij zich zouden moeten voelen. Het geeft weg dat zij moeten lachen of huilen; dat zou de film wat mij betreft verpesten. Het niet tonen zorgt ervoor dat het publiek zich zelf gaat afvragen wat ze moeten voelen.”