“Het eind van de wereld dwingt je om betekenis te geven aan het heden”

Het idee voor Yearbook ontstond toen Britto langs festivals reisde met zijn vorige korte film Wisdom Teeth, legt hij uit. “Ik raakte compleet overdonderd door de enorme hoeveelheid films die er elke jaar gemaakt worden. Ik realiseerde me dat de kans uiterst klein is dat iets dat ik maak nog herinnerd wordt over twee, vijf, tien of vijftig jaar. Yearbook was mijn manier om die kleine crisis een plek te geven.”

Die persoonlijke crisis extrapoleert Britto in de film naar het eind van de wereld. Het is iets waar hij best vaak over nadenkt, zegt hij. “Maar niet op een negatieve manier. Ik vind het gewoon interessant om erover na te denken waar ‘het’ allemaal om gaat als ‘het’ er op een dag niet meer zal zijn. Het eind van de wereld dwingt je om betekenis te geven aan het heden, denk ik.”

Als Britto het maken van de film beschrijft, klinkt het alsof zijn eigen ervaring die van zijn hoofdpersoon spiegelt, die alleen in een klein kamertje de boel op een rijtje probeert te krijgen. “Er waren heel veel mensen die me hebben geholpen met allerlei zaken”, haast Britto zich te zeggen. “Alex Beekman deed wat clean-up, Alexa Haas hielp me met de ontwerpen, en producenten Brett Porter, Ben Cohen en Lucas Leyva waren onmisbaar. Maar wat de animatie betreft was ik op mezelf toegewezen.”

Wat zou Britto zelf bewaren voor de eeuwigheid, als hij in de schoenen van zijn hoofdpersoon zou staan? “Waarschijnlijk zou ik alles laten vervliegen”, geeft hij toe. “Behalve misschien de soundtrack van Saturday Night Fever. Waarschijnlijk hebben de aliens en robots in de toekomst daar ook nog wel lol van.”