Er waait een dankbaar briesje over het Stenen Hoofd. Op de tropische tweede Plukdag is dat maar goed ook. Maar in de gestreepte duo-strandstoel van Pluk de Date mag het juist flink broeierig worden. Het is een gewild plekje: voordat het tweetal van vanavond zich erin nestelt, is de stoel al zeker vijf keer bijna weggekaapt. Een dame wil zich zelfs voor de blind date opgeven als dat betekent dat ze daar mag zitten. Ze worden allemaal weggestuurd, want vanavond is de stoel voor Emma en Yoran.
Emma (22, student medicijnen) en Yoran (ook 22, student journalistiek) komen beiden uit Amsterdam, en zijn beiden op hun eerste blind date. Ik tref ze in kleermakerszit, relaxt onderuitgezakt in de streepjes. Het ziet er ontspannen uit. Als ik vraag hoe hun kennismaking verliep vullen ze elkaar naadloos aan. “Jij ging naar het barhoofd, en ik dacht ik vraag gewoon of jij het bent.” Ze kwamen tegelijk op het terrein aan, dat scheelt.
Emma twijfelde of ze zich op zou geven en liet zich overhalen door het enthousiasme van een koppel uit de Pluk-organisatie, op wiens kindje ze past. Is ze daarmee bovenop de stapel gekomen? Glimlachend: “Dat idee heb ik wel ja.” Yoran, beginnend schrijver en voetballer – net als de hoofdpersoon uit El Cinco, de hoofdfilm van de avond – heeft zich heel impulsief opgegeven. “Ik dacht: waarom zou ik het eigenlijk niet doen?” Toch vond hij het op het allerlaatste moment wel spannend. “Je weet niet wat er naast je gaat zitten, dat is altijd interessant.”
De date van de dag ervoor had de hele avond Grote Vragen beantwoord en was echt de diepte ingegaan. Emma en Yoran proberen er in ieder geval wel achter te komen op basis waarvan ze gematcht zijn. Ze komen er niet direct achter, maar het klikt wel. “We hoeven niet heel erg te vissen, het gaat eigenlijk gewoon vanzelf.” Dat is een goed teken. “En hoe fout kan het gaan?”
Het antwoord op die vraag zoeken we de volgende ochtend. Niet zo fout, blijkt. Ik ben bang om ze wakker te bellen, maar Yoran is al anderhalf uur op en staat op het punt om naar de Veluwe te vertrekken. Emma is ook al een tijdje wakker. De twee hebben een leuke avond gehad, en vonden El Cinco is een fijne wegkijker. Yoran bekent dat hij zijn recensentenoog thuis had gelaten (of keek hij teveel naar het meisje naast hem?) maar dat ze zich allebei wel in de thematiek van de film konden vinden. “Onze hele generatie houdt zich bezig met de vraag wat ze met hun leven willen doen. Dat is wel herkenbaar.”
De twee wilden na de film nog ergens anders wat drinken, maar alles ging dicht. Na een laatste biertje in Kriterion ging het licht aan. Yoran: “Dat was wel jammer. Maar we gaan nog wel een keer afspreken, volgens mij.” Volgens Emma ook. “Ik vond hem interessant. Eerst wel een beetje terughoudend – dat vond hij volgens mij niet zo leuk om te horen. Maar dat veranderde wel.” Het was eigenlijk precies wat ze wilde van een blind date: een leuke avond. Ze zou het zo weer doen. Ze zijn allebei naar hun eigen huis gegaan, maar wel met elkaars nummer in hun telefoon. Misschien de volgende keer samen onder een dekentje op de Parade?
Foto: Pieter Slöetjes
