De Daily Pluk duikt achter de schermen en vraagt de regisseurs van de Pluk-films naar hun inspiratie, het creatieve proces en de productie, óók die van de shorts. Zoals Master Blaster, Sawaki Kabuki’s lieve muziekvideo vol aarsgaten.

Related movies

Kabuki’s korte animatie Anal Juke – Anal Juice werd vorig jaar een kleine internetsensatie – wat wil je ook, met zo’n titel. Maar al kwamen er behoorlijk wat bilpartijen en kontgaatjes in voor, de film zelf was eigenlijk een stuk liever dan die titel deed vermoeden. En voor Master Blaster kunnen we nu precies hetzelfde zeggen: een lieve film vol aarsgaten.

“De film gaat over een meisje dat zichzelf wil verstoppen in de endeldarm van de jongen die ze leuk vindt”, legt Kabuki via de mail uit, dwars door een fikse taalbarrière heen. “Ze wil zichzelf compleet in hem verliezen, en tegelijkertijd hem weer volledig opvreten. Ze geeft zich over aan hem, zonder te weten wat zijn intenties zijn. Het is een warboel van emoties: verlangen, bezitterigheid, jaloezie, schuld. Trouwens: ik wil me zelf ook wel eens verstoppen in de anus van mijn geliefde. Dat gevoel heb ik gekoppeld aan de tekst van het liedje.”

Want inderdaad: Master Blaster is eigenlijk een videoclip, voor het gelijknamige lied van de Japanse muzikant Shinsuke Sugahara. “Ik kwam Sugahara tegen op een feestje, en hij vroeg me de clip voor zijn nieuwe single te maken”, legt Kabuki uit. “Hij omschreef het als ‘een lied geschreven zonder nadenken, met mijn ogen dicht en de gordijnen dicht.’ Zo heb ik mijn video ook proberen te maken.”

Sowieso probeert Kabuki haar werk te laten ontspringen uit haar eigen gevoelens: “Ik vind mijn inspiratie in hoe mijn gemoed omslaat, in wat ik denk en wat ik doe. Veel van mijn eerdere films draaiden dan ook om vrouwen en hun emoties. En deze nieuwste film is voor het eerst ook ruimte voor de zielenroerselen van een man.”

Die gevoelens worden vervolgens samengebald in strakke lijntekeningen, ingevuld met sterke kleuren. “Al sinds de basisschool hou ik het meest van schilders en striptekenaars die zo werkten, en ik tekende hun werken na. Zo ontwikkelde ik zelf, zonder daar bewust mee bezig te zijn, een vergelijkbare stijl. Wat die kleuren betreft word ik geïnspireerd door psychedelische kunst, zoals het werk van Tadanori Yokoo. En bovendien: het is op de computer veel makkelijker om met primaire kleuren te werken!”