De Daily Pluk duikt achter de schermen en vraagt de regisseurs van de Pluk-films naar hun inspiratie, het creatieve proces en de productie. Nikias Chryssos verwerkte zijn fascinatie met religieuze gemeenschappen in het surrealistische, donkere, maar tegelijkertijd komische Der Bunker: “Ik wil je meenemen naar een andere plek.”
Related movies
Der Bunker
Voor een toekomstig project deed Grieks-Duitse regisseur Nikias Chryssos uitgebreid research naar religieuze gemeenschappen. Hij praatte niet alleen met Christenen, Joden en Moslims, maar ook met volgelingen van UFO-culten en Scientology. “Ik vind het fascinerend hoe mensen zoeken naar iets dat verder reikt dan onze normale wereld”, vertelt Chryssos via Skype. “Het leven is een groot mysterie en sommige gemeenschappen geven daar een soort verklaring voor. Sommigen daarvan zijn erg grappig en vreemd. Zo sprak ik laatst met een man in Mexico die de zon niet alleen als een enorme bol vol energie zag, maar ook als een portaal naar een andere dimensie. Dan ben ik gelijk geïnteresseerd!”
Die eigenaardige trekjes van religie zijn ook terug te zien in Der Bunker, het speelfilmdebuut van Chryssos. Maar dan wel met een twist: niet voor niets is een familie in die film in de ban van een demonische entiteit die in het dijbeen van de moeder des huizes genesteld is. “Wat ik zo interessant vind aan religieuze gemeenschappen is de vorm van controle die sommige mensen over anderen kunnen hebben. De moeder praat in mijn film met die demonische entiteit, gehoorzaamt hem en geeft zijn bevelen door aan haar gezin.”
En dat is me nogal een gezin: woonachtig in een afgelegen bunker proberen vader en moeder (en die duistere kracht in haar dijbeen) hun zoon Klaus op te voeden tot president van Amerika. Klaus ziet er verdacht veel uit als een volwassen man (hij wordt gespeeld door de 34 jaar oude Daniel Fripan), maar in de film is hij acht en oliedom. “Ik voelde veel vrijheid tijdens het maken van Der Bunker. Het leek me een leuk idee om Fripan te casten als de zoon van de familie. Normaal gesproken speelt hij altijd criminelen, gevangenen of skinheads. Het was daarom geweldig om hem op de set in zijn pyjama te zien.”
In dit bizarre milieu komt een jonge student terecht. Hij denkt in die bunker in alle rust aan zijn studie te kunnen werken, maar niets is minder waar: vader en moeder verwachten dat de student Klaus gaat helpen met het realiseren van zijn onwaarschijnlijke loopbaan. “De film begon met het idee van iemand die naar een afgelegen locatie gaat om ergens aan te werken, maar dan allemaal obstakels op zijn pad krijgt. Daar zag ik wel een komedie in.”
Toch is Der Bunker veel meer dan komedie alleen. Chryssos werkt ergens tussen horror, drama en komedie en refereert met zijn film net zo makkelijk naar Tropic Thunder als naar Twin Peaks of The Shining. “Ik lees veel stripboeken en ben altijd weer verrast door de vrijheid die er in die verhalen zat: alles is mogelijk in een stripboek. Dat gevoel wilde ik ook in mijn film hebben. Het was daarom haast een geluk dat ons budget klein bleef, zo kreeg ik geen verplichtingen van anderen opgelegd.”
Die verplichtingen die vastzitten aan het financieren van een film zitten Chryssos een beetje dwars. “Ik vind het een probleem dat veel films hier in Europa met tv-geld worden gefinancierd. Met dat geld komt een bepaalde smaak of een soort gevoel om de hoek kijken. De film moet een sociaal thema hebben of gebaseerd zijn in ‘onze realiteit’. Daar ben ik niet in geïnteresseerd. Ik wil je meenemen naar een andere plek, niet noodzakelijk naar een andere planeet zoals in Avatar, maar eerder naar een andere mindset waar je nieuwe ervaringen kan opdoen.”
