“Oh, je gaat naar Pluk vanavond? De mooiste vrouw van Amsterdam is er ook”, wordt me toevertrouwd door Arjen, enigszins aangemoedigd door zijn vrienden, die het wel grappig vinden dat hij zijn nieuwe vriendin steevast ‘de mooiste vrouw van Amsterdam’ noemt. “Rood haar, geverfd, dat wel, en haar naam is Anika.” Daar zit een verhaal in: zou ik Arjens type kunnen inschatten, en deze mysterieuze roodharige vrouw opsporen?
Wanneer ik het terrein oploop, zie ik bij de toiletten vanuit mijn linkerooghoek een mooie, hippe vrouw met prachtige roze lippen en fel, ietwat onnatuurlijk rood haar. “Zou dat haar zijn?”, flitst het door mijn hoofd. Ik ben eigenlijk helemaal niet iemand die meisjes op hun uiterlijk zit te keuren tijdens festivals, maar opeens zijn mijn ogen druk op zoek naar mooie, roodharige, Amsterdamse vrouwen. Plotseling valt me op hoeveel roodharige vrouwen er rondlopen.
Ik bedenk me vast hoe het moet gaan voor dit stuk. Ik spreek een aantal vrouwen aan, en de derde moet het dan zijn. Cue foto van mij met Anika waarin we elkaar innig omhelzen en beste vriendinnen worden. Plan! Maar als ik dan nog een keer een blik over het terrein werp, zie ik opeens geen roodharige vrouwen meer. Eigenlijk weet ik niet meer zo goed het verschil tussen rood en lichtbruin haar. En wat nu als ze een hoedje op heeft, of een sjaal om? Waar ben ik eigenlijk aan begonnen?
Ik spreek de mooie dame bij de toiletten aan en vertel haar dat ik op zoek ben naar een mooie roodharige vrouw omdat Arjen zegt dat ze de mooiste vrouw van Amsterdam is, en dus wil ik haar weleens ontmoeten. “Nou dan moet ik je teleurstellen”, antwoordt ze. “Ik ben vrijgezel, en mijn naam is Daisy.” Oef. “Maar kun je me misschien aan iemand koppelen? Want wij zijn wel op zoek naar leuke mannen!” Daisy (26) en haar vriendin Lisa (27) vertellen lachend dat ze via de app Happnd al wat lekkere hapjes voorbij hebben zien komen op Pluk. Ik wens ze veel succes, en zij mij ook, en wijzen nog wat potentiële roodharige Anika’s aan die ik kan gaan bevragen.
Ik word wat ongeduldiger en brutaler; nu zullen alle roodharige Plukgangers weten van mijn missie ook. Ik vlij neer op een kleedje met vriendinnen, collega’s die elkaar kennen van Soep Enzo, zo blijkt al snel. Weer een prachtig roodharig meisje. Ik vertel mijn verhaal en mijn zoektocht naar de mooiste vrouw van Amsterdam. Wat is jouw naam? “Anouk”, zegt ze vertwijfeld. Nee! Weer niet. Wel hoopt ze echt dat ik haar zal vinden, en haar vriendinnen Kim en Elise wijzen nog meer roodharige meisjes aan die ze zelf gespot hebben. Blijkbaar zijn roodharige meisjes toch opvallend aanwezig op Pluk.
De zon gaat bijna onder, en dan is er geen beginnen meer aan om meisjes op haarkleur te sorteren. Ik loop op wat dames af en vraag meteen maar gewoon hoe ze heten. “Amaranth?” Nope, bedankt, dus ik draai ik me prompt weer om. Ook vrijwilligers weten feilloos alle mooie roodharige meisjes op te sommen, maar geen van allen zijn ze Anika.
Ik heb haar uiteindelijk niet kunnen vinden; voor de vorm hebben we Daisy maar op de foto gezet. Maar ik hoop dat roodharige Anika een mooie avond heeft gehad met The Wolfpack. En dat ze weet dat ze de mooiste vrouw van Amsterdam is, en dat Arjen haar dat iedere dag vertelt.
Foto: Sofie Simao
