Sommige kunstobjecten op het Pluk-terrein zijn alleen bedoeld om naar te kijken, zo valt op te maken uit borden met de niet mis te verstane tekst ‘Niet aanraken, anders gaat het stuk’. Zo niet het werk van Nicolien Kipp, Pluks coördinator aankleding. Zij maakte reuzengrote mikado om mee te spelen en zette een beleving neer die de Pluk bezoeker zelfs buiten de oevers van het festivalterrein wilde voeren. Maar hier werd een even groot stokje voor gestoken.
Toen Kipp gevraagd werd om het Pluk terrein aan te kleden, besloot ze al gauw dat het thema ‘haven’ moest worden. “Het Stenen Hoofd was altijd een plek van transitie. Hier kwamen de boten aan en werden goederen overgezet naar de trein”, vertelt de jonge kunsthistoricus en architect.
De punt van het Stenen Hoofd bestond uit een hoop zand en is met de jaren steeds verder weggezakt in het water, nu is alleen nog de stenen omlijsting zichtbaar. “In de volksmond wordt dit ‘de natte punt’ genoemd”, vertelt Nicolien lachend terwijl we naar de rand van het festivalterrein lopen via een pad van bamboestokken. Een van de stenen peilers is geschilderd als vuurtoren. Op het zand ligt een oude boot en aan het water twee verloren kano’s.
Ironisch genoeg viel ook Kipps eigen ontwerp hier een beetje in het water. “We hadden een pier gemaakt van oude steigerbuizen en paletten. Met een kano kon je daarlangs helemaal naar de punt varen. Maar voor het goed en wel stond moesten we het alweer afbreken. Een buurtbewoner heeft geklaagd bij de gemeente en we moesten het weghalen. Dat was wel even slikken.” We turen naar het gigantische appartementencomplex aan de overkant van het water, de ivoren toren waar vanuit een iemand zijn horizon liever niet zag verbreden.
Zoals eigenlijk voor alles bij Pluk, was er geen budget voor de aankleding. Nicolien moest gaan ‘jutten’ om materialen te vinden. Recyclen dus. Maar juist de beperking van werken met het materiaal dat voorhanden is, bracht de creativiteit naar boven. Zo kwam bijvoorbeeld op voor de Pluk meeneembibliotheek. En de groep vrijwilligers die hielpen met de uitvoering van haar plannen vroeg ze een waarschuwingsbord te maken voor de tribune met de tekst ‘betreden op eigen risico’. Ze moesten het doen met een bak met houten letters van vorig jaar. Hiermee werd de uiteindelijke tekst gelegd: “Als je durft”. Ik hoop dat de klager daarboven achter zijn raam zijn leesbril opheeft.
Foto’s: Lionangel
