Bezoekers van Pluk vragen naar de soundtrack van hun leven op de dag dat er een documentaire over Nick Cave draaide, dat leek wel vragen naar de bekende weg, maar er was een Plukbezoeker te vinden die wel degelijk wist af te wijken van de gebaande paden.

Benjamin (26) komt wel vaker op Pluk, maar was dit jaar nog niet geweest. Tot hij zag staan dat 20,000 Days on Earth draaide, dat was genoeg reden om de Plukavond op 13 augustus bovenaan zijn prioriteitenlijstje te zetten. De bebaarde Plukganger vertelde vroeger wel een baard zoals Warren Ellis (violist van The Bad Seeds) te hebben gehad, maar tegenwoordig iets verzorgder door het leven gaat.

“Drie nummers?”, vraagt Benjamin. “Laat ik dan iets van vroeger, het heden en de toekomst kiezen.” Maar even later wijkt hij alweer van zijn zelfbedachte drie-eenheid af. En hoewel Nick Cave dus niet in dit rijtje staat, weet dat onderstaande redacteur en Benjamin nog lang hebben nagepraat over de beste platen en liveshows van de oude punkrocker.

1. Tijgersalto – #9
“Dit is mijn band. Ik ben de zanger. Het gaat over leven op grote en op kleine schaal. We hebben het nummer pas geschreven, maar het gaat over vroeger. Dit is een ode aan het ontsnappen uit benauwend kleine dorpjes.”

2. Steely Dan – Babylon Sisters
“Mijn vader luisterde altijd Steely Dan. Ik heb dat vroeger zo gehaat. Tot ik op kamers ging en merkte dat het daar niet vertrouwd voelde. Ik heb vervolgens de gehele discografie van Steely Dan gedownload en vaak opgezet. Het is inmiddels zelfs een hit onder mijn vrienden. Toen ik laatst een feestje gaf noemde een DJ die te gast was (en die ik niet bij naam zal noemen) het ‘muzak’. Al mijn vrienden keken hem meteen verontwaardigd aan, met een blik van ‘Zo praten we in dit huis niet over Steely Dan’. Mijn vader zal trots zijn.”

3. Bohren and der club of gore
“Dit luister ik nu vaak. Het is een heel album, maar het is op Youtube te vinden. Waarom ik dit luister? Als dit niet klinkt als de soundtrack van mijn leven…” Even is het stil. “Wacht, nu moet ik met een goede oneliner eindigen. Of wacht, dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Als je ’t begrijpt, begrijp je het. Het is heel intuïtief.”