Zoveel kijkers, zoveel meningen over een film. Maar wat hebben de experts te vertellen? Pluk nodigt drie verschillende mensen uit om vanuit hun persoonlijke expertise te kijken naar de film en er in dat licht kort iets over te vertellen.
Sandra Steur – Fan van Nick Cave sinds 1986
“De teller loopt, foto’s en beeldfragmenten schieten voorbij en dan die stem! De diepe, duistere stem van Nick Cave die me meevoert en vertelt over de wereld die hij tijdens het schrijven creëert. Een wereld vol tegenstellingen met monsters en helden, het goed en het kwaad, het absurde en het gewelddadige en hoe hij dat samenbrengt in zijn muziek. Muziek die hem, volgens zijn eigen poëtische woorden, boven zichzelf doet uitstijgen en mij, en velen met mij, tijdens de concerten in vervoering brengt.
Naast een kijkje in het creatieve brein van Nick Cave komen er ook veel beelden langs van zijn andere wereld, het dagelijkse leven waarin hij thee drinkt met Warren Ellis, pizza eet en film kijkt met zijn zoons, een bezoekje brengt aan zijn psychiater en vele mensen uit zijn verleden ontmoet tijdens het rondrijden in zijn auto. Op de achtergrond zijn de nummers van Push the Sky Away te horen. Voor de echte fan heerlijk om naar te kijken maar ik kan me voorstellen dat de film voor degenen die niet van Nick Cave of zijn muziek houden weinig te bieden heeft.
Na alle fragmenten, overpeinzingen en studio-opnames sluit de film af met enkele prachtige concertregistraties waarin je kunt zien wat de muziek van Nick Cave teweeg kan brengen. Heerlijk!”
Robert de Zwaluwe – Spelonkoloog
“Wat is dit? Dit gaat helemaal niet over grotten?!!”
Ok, nee, die laatste was niet echt, maar we moesten wat… De muziekjournalist die zei dat hij wel een stukje kon doen heeft niks opgestuurd en de Nederlandse muzikanten reageerden überhaupt niet op onze vragen. Nick Cave zou waarschijnlijk trots op ze zijn.