De hemel was helder en de tweepersoons strandstoel knus. Dogan en Marieke hadden het zo gezellig dat ze naast de Blind Daters gisteren ook de eretitel PlukPlakkers verdienden. “We zijn van het terrein geveegd. We hebben nog lang aan het water wat zitten kletsen.”

Of de date een vervolg krijgt laten Dogan en Marieke van het (LowLands)lot afhangen, maar op Pluk de Nacht is het ijs in ieder geval makkelijk gebroken. Marieke vertelt de volgende ochtend dat ze Dogan op het eerste gezicht een leuke jongen vond. “Niet per se mijn type, maar hij heeft mooie ogen. En hij maakte ook grapjes, over zijn naam. Want ik sprak het niet meteen goed uit.”

Dogan legt uit dat veel mensen denken dat je de g moet uitspreken, maar dat is niet zo. “Dogan spreek je een beetje uit als Johan”, maar dan op zijn Turks. Hij heeft namelijk Turkse roots aan vaderskant. “Mijn naam is natuurlijk een goede ijsbreker om het even over jezelf te hebben”, lacht Dogan. “Ik grapte dat als we kinderen zouden krijgen, we ze wel een simpele naam zouden geven, anders ben je net als ik heel je leven je naam aan het uitleggen.”

Wat Dogan leuk vond aan Marieke? “Haar oog voor detail. Ze had een ketting om met het woord love, en oorbellen met hartjes. Ik vond het leuk dat ze daar op gelet had. Ze komt vrolijk en open op me over, ik had meteen een vibe dat we de rest van de avond genoeg stof om over te praten hadden.”

Er was dus een klik, en niet alleen op het eerste oog. Maar de twee daters waren het over één ding ernstig met elkaar eens: ze wilden beiden graag in stilte film kijken. “Dat hebben we dus braaf gedaan”, zegt Marieke. “Toen ik de programmering bekeek, sprak Behold the Lamb me wel aan. Al vind ik wel dat de regisseur meer uit de film had kunnen halen, het bleef een beetje aan de oppervlakte. Maar de film was grappiger dan uit de beschrijving bleek. Af en toe leek het wel een beetje slapstick.” Daar is Dogan het wederom mee eens. “Van tevoren dacht ik ‘o jee, niet echt lekkere datefilm’, maar ik ben ook weer niet van de romcoms. Uiteindelijk vond ik het toch wel een leuke film, hoewel het een wel erg troosteloos beeld was van twee mensen die een roadtrip maken. De fletse kleuren vond ik erg mooi.

“Voor en na de film hebben we over van alles zitten kletsen”, vertelt Marieke. “Ook over muziek.” Dogan legt uit: “In mijn vrije tijd ben ik radio-DJ. Toen ik Nick Cave noemde als mijn favoriete muzikant haakte Marieke meteen in over LowLands, waar we allebei heen bleken te gaan.” En dus hebben ze geen contactgegevens uitgewisseld, maar afgesproken om elkaar vooraan bij Nick Cave weer tegen te komen, vertelt Marieke. “Dus mocht het lot het willen dan treffen we elkaar daar!”