Fictie uit het echte leven is hot. Michel Gondry liet jongeren uit de Bronx hun eigen leven vertonen in The We and the I; Florian Habicht wordt in Love Story echt verliefd op zijn hoofdrolspeelster; en Paco León verfilmde in Carmina or Blow Up de sterke verhalen van zijn moeder. Hoe zouden de filmversies van de levens van Pluk-bezoekers er uit moeten zien?
“Een romcom!” roept Frank, maar al snel besluit hij dat daarvoor eigenlijk niet genoeg drama aanwezig is in zijn relatie met Marjolein. Ook een Spaans drama valt om die reden snel af, en dus brainstormen ze samen verder.
“Misschien een documentaire”, bedenkt Frank. Daar kunnen ze wel iets mee; hij zou onder andere kunnen gaan over de verschillen tussen hun families. Marjolein komt namelijk uit Beverwijk en Frank uit Amstelveen, en daar zijn de mensen heel verschillend. Gelukkig kunnen hun families het wel goed met elkaar vinden, zegt Frank: “dat is toch wel erg belangrijk.”
Ook hier dus weer geen portie drama. Waar zou de documentaire zich dán op kunnen richten? “De perikelen van twee jonge mensen die samenwonen in Amsterdam, daar valt genoeg over te vertellen!”, lacht Marjolein. Het huis waar ze eerst woonden wemelde bijvoorbeeld van de grote spinnen, en ook muizen hadden hun stekje gevonden. “Maar dat neigt dan weer een beetje naar een horrorfilm”, lacht ze. “Een superheldenfilm dan,” oppert Frank, “want ik ga je natuurlijk redden van al die enge beesten.”
In een documentaire heb je natuurlijk geen acteurs nodig, maar stel dat die horrorfilm wat wordt? Wie moet hen dan spelen? Marjolein is niet zo thuis in de acteurs en denkt er even diep over na. De eerste naam die bij Frank opkomt is Johnny Depp: “het zou echt een eer zijn als hij me zou spelen.” Als het een Nederlandse film wordt, kiest hij voor Barry Atsma. “Die is tenminste nog gewoon gebleven. En dan kan Carice de rol van Marjolein spelen!” Niets mis met Carice natuurlijk, werpt Marjolein tegen, “maar dan zou het wel een beetje De gelukkig huisvrouw worden!”
