Fictie uit het echte leven is hot. Michel Gondry liet jongeren uit de Bronx hun eigen leven vertonen in The We and the I; Florian Habicht wordt in Love Story echt verliefd op zijn hoofdrolspeelster; en Paco León verfilmde in Carmina or Blow Up de sterke verhalen van zijn moeder. Hoe zouden de filmversies van de levens van Pluk-bezoekers er uit moeten zien?
Carolien en Jasper weten het zeker: hun honden Kiara (3) en Maggie (9) zijn geboren steracteurs. In de film van hun leven spelen de hondenbezitters dan ook slechts een bijrol.
Wie zouden de hoofdrollen spelen in jullie film?
Jasper: “De honden, ja… het draait om de honden.”
Carolien: “Wij krijgen slechts een bijrol.”
Jasper: “Niemand kan hen spelen; zij worden zelf beroemd.”
Carolien: “Niet te hard, straks krijgen ze nog sterallures!”
Jasper: “Kiara heeft wel iets van een diva, zoals ze hier zit.”
Wat voor type hondenfilm zou het zijn?
Jasper: “Iets van een trektocht. De honden gaan altijd overal mee naar toe. Zij leiden de weg. Dus het is misschien een avonturenfilm. Ja, een avontuur waar we door de honden ingesleept worden.”
Carolien: “Het moet een beetje dramatisch zijn. Er zit spanning in. Maar ook wel vrolijke elementen. Zoals nu, zo’n festivalsfeertje. Waarop we mensen ontmoeten doordat de honden de aandacht trekken. Dat is een mooie scène. En dan gaat er iets mis.”
Jasper: “Maar het komt goed. Het moet een goed einde hebben. Het is namelijk ook een familiefilm. Iedereen moet er met een goed gevoel uitkomen. En een hond willen.”
Caroline: “Er is zo’n film, waarin de hond op zijn baasje zit te wachten… dat wil ik er ook in. En verder een beetje Marley & Me. Al gaat er niemand dood, want deze film heeft een goed einde.”
Jasper: “Bolt vindt ik ook leuk, omdat het over de band tussen hond en baasje gaat. Zo is het bij ons ook; de honden zijn onderdeel van ons leven. Dus dat moet erin. ”
En een soundtrack, naast geblaf?
Samen: “Monkey Safari, Hi Life. Dat is passend. Het is wie we zijn en hoe we leven.”
